Dreigingsniveau 3

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)

© Evarist

Mijn moeder was nog een klein meisje toen er obussen vielen in haar straat en leefwereld. Vandaag leest ze over aanslagen op onschuldige burgers en hoort ze opnieuw de knallen van toen.

Ook destijds stond de wereld in brand. De optelsom van vele fronten kennen we als de Tweede Wereldoorlog. Datzelfde angst- en weerzinwekkend gevoel dat naar boven komt zoals veel burgers vandaag het grensoverschrijdend terrorisme aanvoelen.

Met dat verschil dat de vijand toen aanwijsbaar was. Hij droeg een bepaald uniform of sprak een andere taal, op enige collaborateurs na. Er zat een zekere logica in de gruwel.

Vandaag haalt de media de mondiale gebeurtenissen en explosies direct in huis, waardoor de indruk ontstaat dat machinegeweren onophoudelijk de wereld aan flarden schieten.

Voor iemand die ruim 80 jaar op de teller heeft, is het niet evident de gebeurtenissen in perspectief te plaatsen. Voor ons moeder speelt de globalisering zich dan ook af in de kruipkelders van de samenleving.

Toen er enkele maanden geleden na middernacht een zaklamp over haar gezicht scheen dacht ze een nare droom te hebben gehad. Helaas kwam die droom uit toen ze ‘s morgens de openstaande en geforceerde deuren zag.

Inbrekers, IS-strijders, zelfmoordterroristen, huis-aan-huisverkopers of scharenslijpers, probeer als alleenwonende hoogbejaarde maar eens te beslissen wanneer je de alarmknop gaat indrukken als dreigingsniveau 3 een continuïteit geworden is in je leven!