Te land, ter zee en via de lucht

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)

© Evarist Ganzelever

Of het nu richting Provence, Cyprus of het provinciaal domein De Gavers is dat men vertrekt, de straten en woonwijken in mijn omgeving lopen stilaan leeg. Langzaam en met een zekere constante, zoals een fietsband die een spijker opraapte.

De vakantie is een feit, de plannen krijgen concrete vorm en de pincode van betaalkaarten wordt nog maar eens gememoriseerd.
De een vult zijn vakantie in op een strandbedje in de zon, de ander gaat op survivaltocht in de jungle en weer iemand anders struint historische sites af. Ontstressen, ontdekken of gewoon genieten, het blijft altijd een aftoetsen van dromen aan een werkelijkheid. Reiswebsites en hun folderpraatjes houden de potentiële vakantieganger niet zelden een fata morgana voor, leerde een weinige ervaring me. Niet onbelangrijk is een reële inschatting te maken van je vakantie-invulling, al is dat, gezien vanuit vakantiemodus, geen makkie.

Reizen veronderstelt uit je dagdagelijkse routine te stappen. De vinger aan de pols houden met het thuisfront kan best rustgevend zijn, al kan dit ook averechts werken. Zelf hebben wij tussen vrienden en familie afgesproken dat ze ons niet dienen te briefen wanneer niet levensbedreigend.

Dat de reclamefolders uit de brievenbus zijn gewaaid of de hond van de buren de oprit heeft onder gescheten, hoef ik niet te weten. Zelfs een huisinbraak met enkel wat glasschade zou ik niet expliciet vermelden aan de betrokken reizigers, wanneer ik een vriendendiensthuisoppas doe. Wat valt er tenslotte vanop afstand te regelen, en met welke aanzwellende beelden zadel je de vakantieganger op?

We hebben een jaar naar deze weken ontspanning uitgekeken en zijn er dus mathematisch, mentaal en fysiek aan toe.

Vergeet hoe woorden als files, verse olijvendiarree, JetAir Fly-wachtrijen, overboeking en luidruchtige Engelsen, geschreven worden.
Wat telt is dat je van je vakantiebestemming terugkeert met dat unieke gevoel dat de wonderbaarlijke visvangst je deel was.