Godsdienstwaanzin komt via diverse soorten media ons dagelijks leven binnen. Vluchten kan amper. Toch is het goed af en toe eens de hand in eigen boezem te steken vooral niet te generaliseren. Ruim vier jaar geleden deed ik dit in een column.
De kerken zijn lek geworden, lopen leeg.
De vaste bewoners, zeg maar de plaasteren of houten heiligen, dragen al die holle blik van lege ruimten in zich.
Het offerblok zijn gleuf heeft zowat hetzelfde lot ondergaan als dat van een levenslang van daglicht verstoken opening van een negentigjarige non, is gewoonweg dichtgegroeid na verloop van jaren.
Een te veel aan lege stoelen in deze gewijde ruimten – ruimten qua oppervlakte soms
groter dan de erbij horende parkeerplaats – tonen stilzwijgend het pijnlijke "van de zaak"!
Het product is versleten, vervangen door wetenschap en commerciële heiligen.
De doopvont onderging zowat hetzelfde lot als het Aralmeer, door slecht beheer is bij beiden de bodem een van droogte barstende korst geworden.
Biechtstoelen mogen dan doordrongen zijn van geheimen groot en klein, de tijd dat ze als historisch erfgoed naast de handbewogen boterkarn tentoongesteld worden is niet meer veraf.
Ik pleit hier nadrukkelijk niet voor een nieuwe Beeldenstorm, maar zie het eerder als een gestaag afbrokkelen van de beelden op zich.
Het zich oplossen tot stof en as!
Al wat je in mensen hun handen stopt moet er vroeg of laat aan geloven, ook hun eigenste Goden weten ze er uiteindelijk onder te krijgen.
De samenleving veranderde, maar de mijterclub bleef zich vastbijten in zijn zelfgecreëerde rituelen en lucratieve liturgische schouwspelen.
Met Roomse hardnekkigheid bleven ze tot gisteren hun hemelhandeltje uitoefenen, hanteerden zonder schroom het nog deels uit de Middeleeuwen daterende beproefde recept.
Zelfs toen Armstrong zijn eerste wankele stappen op de maan zette en het begrip 'genetische manipulatie' reeds in het woordenboek was opgenomen, wij een vagina op het schoolbord kregen aangewezen zonder rood aan te lopen, hanteerden de papen nog steeds de oude schrijfwijze.
Veel viel er uiteindelijk niet meer achter de hand te houden, zelfs de duivel kan zich niet meer verstoppen in de verbeelding van de achterlijkste van de goegemeente.
Zijn beeltenis is opgeborgen in het archief, naast de verzamelde sprookjes van de
gebroeders Grimm.
Eigenlijk vind ik dat men het kerkinstituut voor het internationaal gerechtshof in Den Haag zou moeten dagen.
Naast de historische misbruiken tegen de mensheid is hun actuele wijsvinger – denk maar aan het condoom- en abortusverbod, om er maar enkele op te sommen – nog steeds een aanslag op het mensdom.
O ja, morgen schrijf ik een schietgebedtekstje en deze zure column is me met katholieke vrijgevigheid gegarandeerd vergeven!