Hoewel de gemeenteraadsverkiezingen pas in 2018 plaatsvinden, gaat in de hoofden van de potentiële kandidaten de verkiezingscampagne beslist nu al van start.
Aan de andere kant van de Atlantische plas is Donald Trump, de man met het rossig toupetje, met de politieke trofee gaan lopen. En gezien wij, mits enige vertraging, zowat alles slikken wat uit die hoek komt aangewaaid, zou het me niet verwonderen mocht deze excentrieke verschijning, die met zijn clowneske verkiezingscampagne de 45ste president van de Verenigde Staten werd, anderen inhoudelijk zal inspireren. Wanneer het op campagnevoeren aankomt zit er in iedere politicus, van nationaal tot op gemeentelijk niveau, wel een beetje Trump! Gemeenteraadsverkiezingen bijvoorbeeld, die gaan nu eenmaal zelden over feiten, men kiest ‘koppen’!
Een uitgesproken profiel opbouwen of in stand houden is dan ook niet onbelangrijk en kan helpen om het met concurrenten bezaaide pad naar een beleidszitje te plaveien. Wie een neus heeft voor public relations – en weinig kandidaten die dat niet hebben – doet aan aanwezigheidspolitiek of heeft een uitgesproken mening die blijft hangen tot in het kieshokje.
En intussen…
…zie ik hier in de dorpskom of op dikbevolkte evenementen soms wel eentje rondlopen met een buitensporig grote hoed op, om zeker te zijn niet aan de lens van de lokale persfotograaf te zullen ontsnappen. Of er zijn er die met een brede, bijna mond-scheurende glimlach de pensenkermissen afdweilen. Een ‘kijk, ik besta’-kreet, wat een lucratieve vorm van stemmen ronselen is wanneer men immuun is voor de eigenste schaamte.
Binnen afzienbare maanden, wanneer de campagne vorm krijgt, zijn er de slogans en beloften waarvan ieder weldenkende mens weet dat het opgewarmde kost is. Ook holle woorden die de knorrende kiezer moeten laten geloven dat het morgen beslist beter wordt, zullen de revue passeren.
Maar gelukkig is er hier te lande voor het soort grove, idiote uitspraken, zoals Trump ze scandeerde, weinig draagvlak en waar deze opduiken isoleert het gezond verstand stante pede de roepers.
Echter, en dat leerde de recentste Amerikaanse verkiezingen ons nogmaals, populisme is en blijft een goed werkend glijmiddel richting succesvolle stembusslag.