Je kunt me, in de treurende betekenis van het woord, bezwaarlijk een kerkhofganger noemen. Al durf ik, vooral in het buitenland, deze oorden van stilte wel eens opzoeken als mentaal rustpunt.
De katholieke traditie getrouw laat mijn moeder in de aanloop naar 1 november altijd enkele ‘potten’ chrysanten op de familiegraven plaatsen. Een taakje dat tot voorheen door een nonkel werd uitgevoerd, maar waartoe hij, gezien zijn actuele fysiek, dit jaar niet meer in staat is. Of ik dit wou doen? Ik dus naar de dodenakker met een vijftal bloeiende opsmukplanten in de kofferbak en in mijn hoofd het plaatsingsplan. Die kleine rode aan het voeteinde van nonkel Maurice, twee bij ons pa, ons meetje een witte – ze is dat gewoon – en dan nog een tante waarvan ik mij herinner dat ze een snor had. Al met al een klusje van niemendal wanneer je blindelings het betreffende perceeltje weet te vinden.
Een ander verhaal wordt het wanneer je de rijen dient af te lopen om iemand te zoeken wiens naam deels is uitgevlakt door de weerselementen en bovendien met een foto op de zerk die 20 jaar voor zijn of haar overlijden genomen is. En, het was precies bij dat afspeuren van de zerken dat ik tot de akelige vaststelling kwam dat het overgrote deel van de overledenen mensen waren die tot 35 jaar geleden deel uitmaakten van mijn omgeving, straat en dorpskern.
Ik zag Prosper de slager weer – die mij altijd een schelletje vlees toestopte – en de koster-muziekleraar die er bij mij geen noot in kreeg. Verdomme, gij ook al, schrok ik drie stappen verder bij het zien van het graf van een lagere schoolkameraad waarmee ik ooit nog de ezelsbank deelde. Sommige overledenen keken mij vanaf hun zerk ernstig aan, anderen leken zich dan weer verzoend te hebben met hun lot.
Kerkhoven zijn eigenlijk niet meer dan een dode blauwdruk van het hedendaagse dorpse leven, dacht ik zo, bij het overschouwen van de arduinen akker. Een allegaartje van smaken en vooral budgetten. Een vaststelling waar ik vooral niet van schrok, de vele afgestorvenen nog levend in herinnering hebbende!
