(…) Met haar lachen en haar kussen en haar stem, de grote zon, die me onder de bloeiende acacia’s naar het hoofd steeg, die eerste woorden, in de tuinen van Lochristi waar naar men het zegt de mooiste bloemen van de wereld staan en waar ik in gepeins verzonken naar armenvol gele sterren stond te kijken die uit Toscaanse bloempotten staken. (…)
Jawadde. Een niet mis te verstane zin van de Franse professor – schrijver en regisseur Philippe Claudel, vooral gekend door zijn film ‘Il y a longtemps que je t'aime’.
Dat de mooiste bloemen ter wereld in Lochristi zouden staan, pende hij neer in zijn debuutroman ‘Meuse l’oubli’, vertaald in het Nederlands als ‘Rivier van vergetelheid’(1999).
Het verhaal gaat over een Franse man wiens Belgische vrouw net is overleden en speelt zich deels af in de Kammerstraat in Gent.
Wellicht was Claudel danig onder de indruk van alle pracht en praal op zijn weg tussen Gent en Antwerpen, dat hij besloot de prospectie voor zijn boek te staken in Lochristi. Een mens zou voor minder.
Maar toch, had Claudel een eindje verder gereden op die prachtige heirbaan van ons, hij had er beslist wat meer inspiratie gevonden dan ‘de mooiste bloemen van de wereld’ en ‘Toscaanse bloempotten’.
Zeveneken. De naam alleen al roept onmiddellijk visioenen op van druïdes hoog in de bomen, mysteries rond het heilige nummer zeven en heldhaftige veldslagen. Maar neen. Hij vond azalea’s blijkbaar interessanter…
Het oorspronkelijke Zeveneken – Seouenaca in het Saksisch -, was vanaf het jaar 800 een baken van rust en veiligheid voor pelgrims langs de heirbaan tussen Londen en Dartford.
Ik durf te vermoeden dat het stuk weg tussen Londen en het hedendaagse Seven Oaks er vandaag niet veel romantischer uitziet dan de gruwel tussen Gent en Lochristi. Soit.
In 1114 bouwden pelgrims een kerk in Seouenaca en beginnen de, ondertussen Angelsaksische plaatsnaam, Seven Oaks samen met hun geloof te verspreiden over de wereld.
Italië heeft een Zeveneken. De Verenigde Staten heeft er een negental, Canada eentje en ga zo maar door. Het ene Zeveneken is het andere niet. Seven Oaks in Texas telt 152 inwoners en ongeveer evenveel paarden. Na ons Zeveneken, uiteraard, is Sevenoaks Canada het meest boeiende.
Rivaliserende bonthandelaars bevochten er elkaar volgens de moderne wetten van de vrije markt: Ene Miles Macdonnel besloot om er een monopolie op na te houden in de bontbusiness maar niet iedereen legde zich neer bij zoveel ondernemingszin en na een resem van discussies en schermutselingen kwam het uiteindelijk tot ‘The Battle of Seven Oaks’ (1816).
Voor wie me niet gelooft: http://www.youtube.com/watch?v=sq9rkzCfi7E
Heldhaftige taferelen als dit ging Claudel niet gevonden hebben in Zeveneken, toegegeven. Maar had Philippe Claudel een eindje verder gereden op die prachtige heirbaan van Gent naar Antwerpen, hij had zichzelf vast verloren in de fantastisch mooie eiken, het laatste groen dat herinnert aan ‘hoe het ooit was’ en was zeer zeker tot betere zinnen gekomen dan ‘de mooiste bloemen van de wereld staan in Toscaanse bloempotten te Lochristi’.
Een mens moet dat eens doen, al het verkeer en andere nieuwigheden wegdenken en een half uurtje enkel en alleen staren naar de Sint-Eligius kerk en haar zeven prachtige eiken.
Nu het nog kan.