Brussel, Bruxelles, Brüssel, Brussels, Bruselas…

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)

Van Rome tot Helsinki, ik verkende zowat alle Europese hoofdsteden. Vroeger als backpacker, later als citytripper. Aan de ene stad koester ik warme herinneringen, een andere liet ik achter met grote bewondering.

Komt het omdat ik Brussel associeer met de verloederde treinstations en hun omgeving die beroepshalve af en toe mijn toegangspoort tot deze stad waren, dat ik weinig affectie voel voor onze hoofdstad?

Of zijn het de miezerige weerplaatjes die er verantwoordelijk voor zijn dat ik met een grauw en grijs beeld van Brussel opgezadeld zit?

Ik heb vast en zeker mijn best gedaan om deze stad als mooi en aangenaam te ervaren.

Ondanks de Grote Markt, die omringd wordt door statige gildenhuizen, het imposante Koninklijk Paleis, de Basiliek van Koekelberg, het Justitiepaleis en de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen, lukt het me niet de vlam te laten overslaan.

Wat ik mis is een ziel, iets wat van Brussel een stad van mensen maakt. De vele en boeiende musea met hun fluisterende bezoekers kunnen dit niet compenseren.

En ook al zijn er de verschillende culturen die samenleven en voor de nodige diversiteit zorgen, ik mis niet alleen een sfeer, maar bovenal een couleur locale.

Dat ik misschien niet de enige ben die het zo ervaar, zegt me het ontbreken van reislectuur over Brussel in de meeste buitenlandse luchthavenshops.

Nochtans moet Manneke Pis als toeristische ambassadeur zeker niet onderdoen voor die zeemeermin uit Kopenhagen wanneer het op lengte aankomt!