Tradities dienen soms te worden bijgesteld, willen ze overleven. Maar als we zo nog even blijven doorgaan, dan ziet de toekomst er voor de Sint en zijn gevolg niet al te best uit.
De bejaarde bisschop had het de laatste decennia al niet gemakkelijk. Als marionet van de commercie heeft hij meer weg van een ambassadeur van de speelgoedindustrie dan van een eerbiedwaardige kindervriend. Een handelsreiziger, die getooid gaat in een gedateerde outfit – die me wat aan de dresscode van de katholieke kerk doet denken – en die krampachtig probeert om deze oude attractie levend te houden.
Zijn paard, waar hij volgens het verhaal de daken mee berijdt, wisselde hij reeds eerder in voor een diervriendelijker alternatief. En nu komen zijn goedlachse personeelsleden in het vizier van antiracisten en correcte radicalen. Het grote kinderfeest wordt bezoedeld door aantijgingen van racisme. De lol is er af.
Als we niet opletten, rest er ons van het Sinterklaasfeest na de Zure Piet-discussie alleen nog een herinnering aan die marsepeinen tijd. Geen kind, blank of zwart, dat de klassieke Zwarte Piet in een racistische context ziet.
Wie denkt dat met het cosmetisch aanpassen van Zwarte Piet discriminatie de wereld uit is, vergist zich wel degelijk!