K3. Veel uitleg hebben ze niet nodig. Iedereen, jong en oud, kent ze en kan wel één of meerdere liedjes meezingen. Zeventien jaar geleden begon hun avontuur. Weinig mensen gaven ze een kans op succes en zagen in hen niets meer dan het zoveelste meidengroepje dat geen lang leven zou beschoren zijn. Het lijkt bijna onwerkelijk dat ze er binnenkort definitief mee stoppen.
'Naar K3 luister ik niet hoor, dat is voor kinderen,' klinkt het maar al te vaak. Maar wie staat altijd luidkeels mee te zingen bij elke gelegenheid waar een nummer opduikt? Die mensen die er zogezegd nooit naar luisteren. Jammer dat het altijd een beetje taboe geweest is om als volwassene fan te zijn van K3.
Voor de generatie die is opgegroeid met Karen, Kristel en Kathleen (en Josje natuurlijk) bestaat er maar één echte K3. De kinderen die er nu mee opgroeien, zullen dan weer enkel Marthe, Hanne en Klaasje kennen.
Terug naar donderdag 31 maart, want toen kwam een jeugddroom uit. Samen met mijn zus ging ik naar de K3-afscheidstour kijken. Hier hadden we al lang naar uitgekeken. We waren zelfs even teleurgesteld toen bleek dat de tickets waren uitverkocht. Het ging echter om een vergissing en zo konden er alsnog besteld worden, al waren het echt de allerlaatste tickets die wij konden bemachtigen.
We besloten om er een zusjesdagje van te maken. Quality time heet dat dan en vertrokken ruim op tijd richting Oostende. 's Middags aten we een broodje met zicht op zee. Daarna gingen we – toch wel een beetje zenuwachtig – naar het Kursaal van Oostende. Het zou eindelijk gaan gebeuren. Anderhalf uur lang genieten van oude en nieuwe K3-nummers. Het was een genot om ernaar te kijken, met af en toe een kippenvelmoment als ze één van hun allergrootste hits brachten zoals ‘Heyah mama’. Het liedje waar alles mee begon.
Na de show hadden we een voldaan gevoel. Nostalgie en jeugdsentiment ten top. Ik voelde zelfs de noodzaak om een souvenirtje mee te nemen naar huis om deze dag nooit te vergeten. Het werd de dvd van hun show. Dit zal een hebbedingetje worden later, daar ben ik nu al van overtuigd!
Ik zag alvast dat het wel goed zit met de nieuwe K3. De allerkleinsten nemen ook genoegen met hun opvolgers. Van sceptische blikken of wantrouwigheid is geen sprake. Beide generaties K3-fans dansten vrolijk mee op de liedjes ‘10 000 luchtballonnen’ en 'Jij bent de bom'. Als K3-fans van de eerste generatie keken wij vooral met een tikkeltje heimwee naar Karen, Kristel en Josje. Op 8 mei wordt de fakkel immers definitief doorgegeven aan Marthe, Hanne en Klaasje, respectievelijk beter bekend als de zwarte, de rosse en de blonde. Op naar een nieuw tijdperk van zeventien jaar? Wie weet!
