Amper een oogopslag van het grondgebied Lochristi verwijderd, aan de andere kant van de Zuidlede en meteen op het grondgebied Mendonk, kan je tussen de populierenbossen een eenzame, niet beschermde molenruïne ontdekken.
Een kort bezoekje aan het MOLA (Molenmuseum provinciaal domein Puyenbroeck), leerde me dat deze stenen windmolen in 1819 werd opgetrokken met als doel het afwateren van de plaatselijke polder naar de Durme.
De bemaling gebeurde door middel van een scheprad. Reeds in 1896 werd de molen als puin omschreven.
Vermoedelijk werd rond die tijd de romp verticaal gehalveerd, en zo staat ze er tot op vandaag nog steeds bij.
Toen ik er was nam een raar gevoel bezit van mij.
Een soort huivering was mijn deel, alsof ik me in het decor van een stripalbum van De Rode Ridder bevond.
Een steenuitje zat me aan te kijken, bleef kijken en vloog uiteindelijk weg de stilte in.
Merlijn de Tovenaar diende alleen nog doorheen het bestaande deurgat tevoorschijn te komen en het plaatje was af.
De molenrestanten bereik je door de Zuidlede over te steken aan het einde van de Zaffelaarse Dam en dan links de rivier ongeveer 800 meter te volgen.
Eens daar, voorbij de beschaving, zie je rechts op zo’n 100 meter van de rivier, in een populierenbos, dit spookachtig bouwwerk opdoemen..
Info:
Mola – Provinciaal Molencentrum
Puyenbrug 5, 9185 Wachtebeke
09 342 42 40