Sinds wanneer waren er mensen in Groot-Lochristi? Voor de jaren 12.000 tot 2.000 vóór onze tijdrekening, dus 14.000 tot 4.000 jaar geleden, zijn er talrijke sporen gevonden. Zoals de naam van die periode het zegt, gebruikte men in het stenen tijdperk gebruiksvoorwerpen uit natuursteen (vooral uiterst harde silex) en die gaan niet kapot in onze zure bodem.
Wie goed kijkt kan nog steeds het geluk hebben een pijlpunt of krabbertje van enkele duizenden jaren oud te vinden in zijn moestuin of aardappelveld. En daarna was er tot nu toe geen enkel spoor dat ouder was dan de 12de eeuw. Vanaf die periode zijn er potscherven gevonden en van later ook andere voorwerpen en dit in toenemende mate.
Misschien omdat organisch materiaal of ijzer verloren ging of misschien omdat meerdere plaatsen al eeuwenlang bewoond en bewerkt werden, was er tot nu toe geen enkel spoor gevonden uit de Romeinse periode (1ste eeuw vóór-5de eeuw na onze tijdrekening). Daarin kwam verandering in maart 2014.
Op een terrein van 1 hectare bereidt Lo-Immo aan de Koning Albertlaan nabij de kerk van Hijfte een verkaveling voor woningbouw voor. Gezien de grootte van het terrein verplicht de Vlaamse wetgeving een archeologische prospectie, om te voorkomen dat waardevolle archeologische resten bij de bouwwerken onherroepelijk zouden verloren gaan. Daartoe werd hier de firma ADEDE uit Sint-Amandsberg aangesproken. Zij groeven proefsleuven en bij een ervan werd een afgerond rechthoekig spoor gevonden van 1,61 op 2,83 m. Bij verder onderzoek bleek het te gaan om een crematiegraf bestaande uit een houtskoolrijk pakket met gecremeerd botmateriaal. In het zuidoostelijk deel van het graf trof men wandfragmenten en een bodemfragment aan van verbrand aardewerk en ook wandfragmenten in terra sigillata, wat leidde tot een voorlopige datering in de Romeinse periode.
Terra sigillata is de naam van rood aardewerk uit de Romeinse keizertijd, waarbij voor de versiering de reliëfs waren aangebracht door middel van stempels. Men groef rond het graf te Hijfte ook de omgeving af over een oppervlakte van 209 m2 om na te gaan of er nog meer graven in de omgeving waren. Het bleek uiteindelijk te gaan om een geïsoleerd graf dat door de archeologen integraal werd opgegraven en meegenomen voor verder onderzoek. Mogelijk zal verder macrorestenonderzoek en een C14-datering leiden tot nauwkeuriger gegevens. ©Bert Vervaet
