De jacht op ons, beste lezer, is voor open verklaard. Goed kauwen vooraleer je doorslikt, zou ik zeggen. De ene politieke partij bezingt de lof van de eigen verwezenlijkingen, de andere barst van de intenties.
Allen gaan breed, zelfs buiten de oevers van hun ideologische oorsprong én enige realiteitszin. Iedere partij is nu groenbemester, mobiliteitsdeskundige of veiligheidsadviseur.
Woorden zoals uitdagingen, verandering, topprioriteit, duurzaamheid, alternatieven… smijt ze allemaal op een hoop en je kunt er een nietszeggende bouillon van trekken. Een bal-loze soep die kan worden geserveerd aan iedere tafel. Van een eenvoudige slogan, die bij voldoende herhaling een merk wordt, straattaal, tot heuse dossiers die opgegooid worden.
Een aantal uitdagingen laat zich zelfs lezen als een handleiding voor een recente hoogtechnologisch industriële freesmachine. Je zou heimwee krijgen naar de tijd van de felgekleurde tegenstellingen. Toen de socialisten nog een besmeurde overall droegen en de katholieke burgerij Cogetama-sigaren rookte. Van zekerheden gesproken! Vandaag leest de verkiezingspropaganda wat als eenheidsworst, met als uitschieter af en toe een sneer naar elkaar. Zowat het enige wat mijn aandacht nog kan vangen.