De eerste borden duiken op, de glimlach op het aangezicht van de kandidaten voor de komende federale, regionale en Europese verkiezingen verdringt de ideeën en het inhoudelijke waarvoor ze staan.
Bovendien nog eens ondertiteld met een goed geoliede slogan die aansluit bij de tijdsgeest en de oppervlakkige kiezer krijgt een pak van hetzelfde laken.
Jammer, men krijgt niet alle jaren de kans op een grote lenteschoonmaak.
Op dit tijdstip gekomen praat elke politicus de kiezer naar de mond en is hij dus min of meer een populist.
Politici worden niet altijd verkozen omdat ze superintelligent zijn of het beste voorhebben met ons, maar veelal omdat ze vlotjes kunnen babbelen en zich goed presenteren.
De meesten bezitten evenwel een flinke dosis boerenverstand, zijn leep.
Zie maar waar ze terechtkomen na hun politieke carrière.
De dynamiek van onze mediademocratie maakt het verdomd moeilijk om op basis van een knap inhoudelijk verhaal een keuze te maken.
Misschien moet ik voor deze ronde maar eens afgaan op mijn buikgevoel, m’n hersenen zorgden er immers voor dat in het verleden mijn keuze steeds op de oppositiebanken belandde!