Het foldertje in mijn brievenbus was duidelijk: de stap naar een carrièreswitch is zo gezet! Je job boosten? Steek binnen 3 dagen een job op zak en maak na 3 weken kans op een vast contract. Solliciteer voor een job bij bpost!
Ja hoor, ik ben collegiaal, sociaal en vrolijk ingesteld. Hou van een fysieke uitdaging en de frisse buitenlucht. Zo klaar dus om te starten als postbode bij bpost! En meteen maar eens gesurft naar de sollicitatiebrief. Een formulier waarvan ik toch wel dacht niet van de poes te zijn, gezien het gevarieerde takenpallet. Een job waarbij, naast de dagdagelijkse ronde, bovendien ook nog pensioenen dienen uitbetaald te worden en verschillende courante postale en financiële bewerkingen de revue passeren. Dit wordt er mijn hele cv bij sleuren, dacht ik zo. Maar, wat bleek: naam, adres en geboortedatum maakten zowat het grootste deel van het in te vullen formulier uit. Ik was zo klaar om te starten als postbode! Een mooi loon- en voordelenpakket en doorgroeimogelijkheden liggen voor het grijpen met één enkele muisklik!
Kan je deze aanwervingspolitiek een devaluatie van de beroepseer noemen wanneer je de instapdrempel naar omlaag haalt? Hoe moeten de anciens zich voelen die ooit via examens toegang kregen tot de job of zij die hogere sollicitatiedrempels dienden te nemen vooraleer de uitdragerspet te mogen opzetten? Een vaststelling die onder andere zowel in de zorgsector als in het openbaar busvervoer van toepassing is. Al begrijp ik wel dat kwalificatievereisten – zoals ooit gehanteerd door het Vast Wervingssecretariaat – allemaal wat te omslachtig en oubollig waren, ingehaald door de tijdsgeest.
Dat motivatie even belangrijk is als kwalificatie staat buiten kijf, maar wanneer ik nog maar eens een niet aan mij geadresseerde bief in de bus vind, durf ik wel eens te twijfelen aan het verhaal!
