Vrijdagavond zaten we in één van de mini-zaaltjes in de Studio Scoop op het Sint-Anneplein in Gent. Met zijn 36 waren we in de filmzaal. Je zit er bijna letterlijk met je neus op de film. We waren er voor de The Imposter, een Brits-Amerikaanse docuthriller.
De film begint in 1994. De 13-jarige Nicholas Barclay uit Texas verdwijnt plots en wordt door de familie als vermist opgegeven. Drie jaar later duikt hij op in Spanje. HIj wordt herenigd met zijn familie, die de jongen in de armen sluit.
Even later komt de waarheid aan het licht. De 16-jarige Nicholas Barclay is eigenlijk de 23-jarige pathologische leugenaar Frédéric Bourdin die zich voordoet als de vermiste jongen. De familie loopt er met open ogen in en lijkt zich niet te storen aan enkele, toch wel dubieuze vaststellingen. Frédéric Bourdin is nogal imposant en heeft een sterke baardgroei voor een jongen van 16. Bovendien heeft hij een donkere uitgroei en donkerbruine ogen. Terwijl de jonge Nicholas een blonde knaap was met blauwe ogen.
De familie mag zich er dan misschien niet aan storen. De FBI en een privé-detective doen dat wel en al snel gaat de bal aan het rollen.Ondanks het feit dat de familie Barclay geconfronteerd wordt met de bewering dat het niet om de echte Nicholas gaat, blijven ze hardnekking vasthouden aan het feit dat het wel hun verloren zoon/broer is. Hebben ze iets te verbergen?
Dit genre is nieuw voor mij. Documentairebeelden worden afgewisseld met filmnbeelden en interviews. Er zitten een aantal nieuwe technieken in. Je hoort bijvoorbeeld een telefoongesprek en je ziet de acteur dit gesprek lippen terwijl hij recht in de camera kijkt. Vernieuwende en atypische cinema en een steengoed verhaal. Eéntje dat je niet kan uitvinden. Zo onwaarschijnlijk, maar toch waargebeurd.
Na de film heb je als kijker heel wat vragen. Niet dat de film tekortschiet. Je vraagt je gewoon vanalles af, omdat wij dat nu eenmaal doen. Kritisch als we zijn. 🙂
The Imposter is momenteel te zien in de Studio Scoop. De trailer kan je hier bekijken. Ga dat zien! 😉