Het werk van kunstenares Ood Alaraeek nodigt niet uit tot vreugdedansjes. Daarvoor vertelt deze editie van Kunst aan de Gang, in de doorsteek van het gemeentehuis van Lochristi, een te indringend verhaal.
Dat de uit Irak afkomstige kunstschilderes kronkelende getuigenissen, al lijkt het woord ‘trauma’ me hier beter geplaatst, mee naar Lochristi bracht, is bovenal duidelijk. Haar schilderijen vertellen overwegend het verhaal van gekwetste vrouwen.
Het thema zou een universele artistieke aanklacht kunnen zijn, ware het niet dat ze er elementen aan toevoegt die schreeuwen om een bijsluiter. Het leeuwendeel van haar werk toont zich als een rebus, wat het voor buitenstaanders beslist niet altijd gemakkelijk maakt dit te kaderen in een dieper perspectief.
Haar ervaringen vinden dan ook hun oorsprong in een cultuur die hier nog grotendeels onbekend is. Je wordt als toeschouwer wat aan je lot overgelaten, vind ik persoonlijk. Al is dat confronterende gevoel toeschouwer te zijn van hoe iemand op artistieke wijze een verleden kanaliseert nooit ver weg.
