In deze tijd van 't jaar zijn ze overal: kerstmarkten. Ik ben daar niet echt een fan van, er is al zoveel volk op de wereld en met een kerstmarkt staat iedereen ook nog tesamen op een plein van 40 m².
Ik word er bovendien niet goed van om van het pannenkoekenkraam naar het gluhweinkraam te wurmen onderwijl het Chinese hapjeskraam en de bratwursten ontwijkend; mijn neus kan de veelheid aan geuren gewoon niet aan. Velen noemen zo'n markt gezellig. Wellicht is thuis zitten bij de haard met een glas warme chocomelk voor die mensen dan ronduit saai. Gelukkig, anders kwamen ze misschien allemaal hier in mijn living zitten.
Doch, ik wil het over een andere markt hebben, de arbeidsmarkt. Dat is een ander paar mouwen. Ik heb er lang geen ervaring of aanvaring meer mee gehad, met die arbeidsmarkt, maar nu ben ik van plan om mij er weer eens vol op te gooien zie. Dat is toch een schoon voornemen voor 2016.
Ter voorbereiding van mijn grootse plan dook ik alvast eens de vacatures in. Ik begon echt wel hoopvol, tenslotte heb ik wel wat ervaring hier en daar en als "commercieel talent" (ja zo heet dat dan) dacht ik dat het allemaal wel zou meevallen.
Ik las de ene vacature na de andere en daar waar ik eerst enthousiast en hoopval was, zonk de moed me al dra in de schoenzolen.
Al snel werd duidelijk dat ik niet alleen ervaring op de teller kon aanbrengen, maar dat met al die ervaring iets meegekomen is: mijn leeftijd. Als ik de vacatures bekijk, lijk ik in een jeugdboek te lezen, en dat is geen goed teken. "Je komt terecht in een jong en dynamisch team", dat is wat er staat. Hm. Jong… bwaaaaaa, hoe rekbaar is dat? Wellicht minder rekbaar dan mijn rug en die is al zo stram. Dynamisch…. hmmmmm, dat kan er mee door. In de namiddag dynamischer dan 's morgens en op vrijdag meer dan op maandag, maar het valt te bespreken.
Motivatiebrief
Om niet meteen van het idee af te zien, zette ik me aan het schrijven van een motivatiebrief. Niet gemakkelijk, om die jeugdige ingesteldheid van de vacature te matchen, met mijn bijna 50 lentes. Ik dacht: " Ik zal wijzen op mijn ervaring, en op het gemak dat ik geen kinderen meer zal krijgen en thuis niet meer zo nodig ben voor dit of dat, dat een 9 – 5 niet zo belangrijk is" – dat lijkt me toch een voordeel boven een startende van 25-30 jaar, niet? Dan dacht ik: " Misschien moet ik er ook bijzetten dat ik nog in goede staat ben, gelijk de dingen die ze verkopen on-line?" Ik kan dan met mijn bijna 50 jaar wel drukken op de vrijheid en de ervaring die ik heb, maar wat te doen met de stijfheid, de kwaaltjes, de rug die begint te haperen, mijn nakende verziendheid, de stevige gemoedsbewegingen die er aan zitten te komen, de rimpels die de aanval beginnen in te zetten, een vastzittend gewrichtje hier of daar, de beginnende hardhorigheid, … ?
Neen, het is nog niet ZO erg, maar ik moet toegeven dat ik langzamerhand in de leeftijdscategorie begin te vallen waarvoor er gratis medische screening bestaat en dat zegt toch ook al iets over mijn nakend verval.
Afein, ik kan het maar proberen, en hopen dat de arbeidsmarkt zich van z'n goede kant zal laten zien. Ik vermoed dat het best lollig kan zijn om zo'n semisenior zoals ik aan het werk te zetten. Humor op het werk, dat is goed tegen burnout, zeggen ze.