Moderne mensen

Sylvie
0 reactie(s)

Het is me toch wat, modern willen zijn. Want modern willen zijn, wil zeggen dat we als krasse vijftiger vlotjes overweg willen kunnen met een tablet, een gsm, de pc, facebook, twitter, gps, en de vele vele afstandsbedieningen in huis en daarbuiten.

Ik geef het toe: ik kan er niet vlot mee overweg. Omdat die dingen niet communiceren op mijn niveau. Ze werken met knoppen en zelfs met COMBINATIES van knoppen. Voor een verwarde mens zoals mezelf wordt het al gauw te veel. En dan gebeuren er rare dingen.

Ik probeer het nummer van mijn ouders te vormen op de afstandsbediening van de televisie. Hoewel ik mezelf toch kan bestempelen als ervaren sms'er stuurde ik laatst een vreselijk bericht: "Geef ze een knuppel!"

Stond het woordenboek aan, en die vond knuppel toffer klinken dan knuffel. Waar gaan we naartoe hé, als gsm's nu al zelf woorden gaan maken? Moeten we al niet genoeg op onze woorden letten, zonder dat we nu ook nog op die van onze gsm moeten gaan letten?? Sms ik "zet die moteur af!" , maar mijn gsm vond monteur beter, dus ik hoop maar dat er niet ergens een monteur zwaar bedrogen werd.

Het gaat verder dan dat. De hele zomer rondgereden met de gps in het Zuid-Afrikaans, met Nelson op reis en zo. Dat kan nog net, maar ik ben met gps verloren gereden in een streek dat ik op m'n duimpje kende. Volgens de gps reed ik midden in een veld. Niet zo, maar het is zo ver gekomen dat we de machine gaan vertrouwen boven ons eigen oriëntatievermogen. Ook als Nelson in geen jaren een update kreeg, en de weg ook niet.

Facebook blijft verrassen. Kom je mensen tegen die je in geen jaren hebt gezien en ze spreken je aan met " Ha, zie! En hoe is 't nu afgelopen met je kapotte auto?" " Met mij alles goed en m... ??? Uh?" . Facebook, het leven zoals je zou willen dat het was. Niet alleen jongeren gaan voorbij aan het feit dat elk bericht een multiversum bereikt.

Een tablet heb ik niet. Ik wil er geen tot ze de naam van dat ding veranderen, dat is voor mij van levensbelang. Tablet. Weet je wat voor mij een tablet is? Dat is dat plankje dat ze voor me schuiven als ik als 90-jarige vastzit in mijn stoel. Dan zetten ze een papke op mijn tablet. En ik zou niet willen dat ik het er tegen dan met 1 vingerveeg afkieper, om iets anders op mijn tablet te krijgen. Maar dat zou niet komen, en ik zou onder mijn oude voeten krijgen van de verpleegster. "Niet spelen op uw tablet!" zou ze dan zeggen. "Maar ja, madamke, in mijnen tijd was een tablet.... "

Ik ben dus nog niet helemaal modern. Laat ik het zo maar houden, tot ze iets uitvinden dat uit de printer komt en warm en eetbaar is.