Gisteren overleed Arno Hintjens op 72-jarige leeftijd. Belgisch rockicoon met internationaal succes, maar ook joyeux vivant. Een portret.
Arno ziet op 21 mei 1949 als Arnaud Charles Ernest Hintjens het levenslicht in Oostende. Als kind wordt hij gepest. Hij is een beetje anders en heeft een spraakgebrek. Maar zijn mama steunt hem onvoorwaardelijk en blijft herhalen dat hij zichzelf moet blijven. Ze is zelf ook een bijzondere verschijning, met kort haar en hoge naaldhakken. Een sterke vrouw die haar eigen weg gaat.
Arno wordt kok maar eigenlijk hij is van jongsaf vooral geïnteresseerd in muziek. In het bijzonder de uit Engeland geïmporteerde blues platen inspireren hem.
Freckleface
Arno speelt mondharmonica voor de Oostendse rockscène tot hij in 1970 in zijn eerste echte groep “Freckleface” belandt met o.m. gitarist Paul Decoutere. De band brengt in de zomer van 1972 één elpee uit. De plaat verschijnt in een beperkte oplage en is geen groot succes, maar het is de eerste opname van Arno en Paul Decoutere, alias Paul Couter.
Tjens Couter
Kort na het uitbrengen van het enige album van Freckleface besluiten en Arno en Decoutere verder te werken als duo onder de naam Tjens Couter. De groep brengt vooral blues maar op hun repertoire staan ook tango’s en reggaenummers.
Na hun debuutplaat "Who Cares" wordt Tjens Couter een kwintet en spelen ze meer (harde)rock.
Een tweede album “Plat du jour” volgt en Tjens Couter is de eerste Belgische groep die in Avro’s Toppop mag optreden. Als Arno vierentwintig is, hij maakt op dat moment deel uit van Tjens Couter, slaat het noodlot toe. Zijn moeder sterft door kanker. Een gebeurtenis die hem tekent.
TC Matic
De grote doorbraak komt er in 1980 met TC Matic. Paul Couter, nochtans Arno’s partner-in-crime, vindt de nieuwe sound maar niets en verlaat de band. TC Matic brengt 4 albums uit die goede kritieken krijgen. De band scoort met een mix van new wave, blues, funk, hardrock, avant-garde en zelfs wat Frans chanson. Het geluid van T.C. Matic is begin van de jaren tachtig uniek en het levert enkele hits op. Onder meer “Oh la la la”, “Que pasa” en “Putain, putain” groeien uit tot klassiekers. Maar vooral hun liveoptredens, met een bijzondere rol voor Arno Hintjes, kunnen op heel wat bijval rekenen. De band speelde in heel Europa. Maar na een teleurstellende tournee als voorprogramma van de Simple Minds houdt de groep het in 1986 voor bekeken.
(© Laurence Lallemand – Flickr)
Solo en rock ‘n roll
Arno besluit om solo verder te gaan en brengt datzelfde jaar nog zijn debuutalbum “Arno” uit. Hij kan daarvoor wel beroep doen op ex-TC Matic leden. Het resultaat is een behoorlijke plaat met heel wat funk en blues invloeden en vooral Engelstalige teksten. Maar ook een aantal instrumentale nummers. Zijn tweede album “Charlatan” heeft al veel meer een eigen gezicht en bevat o.m. de Jacques Brel-cover “Le Bon Dieu”. Niet enkel de muziek van Arno, maar ook zijn levensstijl, worden steeds meer rock’n roll. Met zijn jeans, sigaretten en whisky lijkt hij steeds meer op Serge Gainsbourg en Tom Waits.
Franse chansons
In 1992 covert hij “Les filles du bord de mer”, een hit van Adamo. En met zijn album “Idiots Savants” haalt hij goud. In 1995 volgt dan “Arno à la Française”, een volledig Franstalige plaat waarmee hij ook doorbreekt in Frankrijk. Uiteraard mag daarop “Comme à Ostende” – een klassieker uit 1960 van Leo Ferré – niet ontbreken. Zijn carrière is nu goed gelanceerd en Franse chansons vormen vanaf nu een vast onderdeel van Arno’s muziek.
In 1997 volgt er voor het eerst een album dat ook in de Verenigde Staten uitgebracht wordt. In 2000, na 10 albums, volgt er een eerste “The Best of…”. Zes albums later, in 2009, doet hij dat nog eens over en brengt een Cd-box met een nieuwe “Best of…” uit.
In 2017 en 2018 keert Arno even terug naar zijn oude liefdes en treedt op met Tjens Matic (samentrekking van Tjens Couter en T.C. Matic) waarbij voornamelijk de hevigere rockplaten gespeeld worden.
Pancreaskanker
In november 2019, na het verschijnen van zijn album “Santeboutique”, krijgt Arno te horen dat hij aan pancreaskanker lijdt. Hij moet noodgedwongen een geplande tournee uitstellen, maar geeft niet op. In mei 2021 brengt hij het album “Vivre” uit. Het zou normaal gezien zijn laatste album worden.
In januari van dit jaar treedt Arno live op voor de Radio 1 sessies, maar het is duidelijk dat hij erg ziek is. In februari volgen concerten in de AB van Brussel en het Kursaal van Oostende. Het laatste optreden, dat in maart zou doorgaan, wordt afgelast. Maar Arno blijft doorgaan en een goede maand geleden raakte bekend dat Arno nog de laatste hand legt aan een nieuwe plaat.
(© Laurence Lallemand – Flickr)
“Les yeux de ma mère”
De vijfde soloplaat van Arno – “Arno à la Française” – bevat een ode aan zijn moeder. Geen zeemzoete ballade maar een lied met ballen voor de bijzondere vrouw die ze was, voor haar onvoorwaardelijke liefde en steun.
Ma mère elle m'écoute toujours
Quand je suis dans la merde
Elle sait quand je suis con et faible
Et quand je suis bourré comme une baleine
C'est elle qui sait que mes pieds puent
C'est elle qui sait comment j'suis nu
Mais quand je suis malade
Elle est la reine du suppositoire
Dans les yeux de ma mère
Il y a toujours une lumière
Dans les yeux de ma mère
Il y a toujours une lumière
….
Met een lach en een traan
Goed een jaar geleden, in maart 2021, overleed Paul Couter in het AZ St-Lucas aan kanker. Hij nam afscheid van zijn “compagnon de route” Arno met een gemeenschappelijke jamsessie. Maar ook Arno’s dagen zijn geteld, dat beseffen de vele fans al een tijdje. Begin dit jaar verkozen ze “Les yeux de ma mère” als nummer 1 van de Belpop 100. “Amsterdam” van Kris De Bruyne moest troonafstand doen en werd verdrongen naar de 2de plaats. Een tiental dagen terug maakten de luisteraars van Radio 1 een emotionele keuze en stemden “Les yeux de ma mère” op nummer 1 van de Classics top 1000, voor “Wish you were here” van Pink Floyd.
“Mijn moeder is boven. Ik ga haar gaan bezoeken” zei Arno in januari tijdens de Radio 1 sessies alvorens “Les yeux de ma mère in te zetten”. Gisteren was het tijd om zijn moeder te gaan bezoeken. Arno werd 72 jaar oud. Meer dan 50 jaar zorgde hij voor muziek, met een lach…en een traan. Bedankt Arno!