Music on Sundays: Gigi L’Amoroso

Bennie
0 reactie(s)

Voor onze muzikale bijdrage van vandaag grijpen we eens terug naar een klassieker in de waarste zin van het woord : Gigi L’Amoroso van Dalida.
Yolanda Christina Gigliotti werd op 17 januari 1933 geboren in Caîro als dochter van een naar Egypte geëmigreerde Italiaanse violist. Op haar eenentwintigste werd ze verkozen tot Miss Egypte en week kort nadien uit naar Franrijk voor een carrière als zangeres en actrice. Haar artiestennaam Dalila,  naar een figuur uit de Bijbel, veranderde ze op aanraden van de grote Franse producer Eddy Barclay  in Dalida. Al gauw schitterde ze in een aantal films en in 1957 had ze een eerste grote hit te pakken in Frankrijk met “Bambino”. Ze voerde maar liefst 39 weken de hitparade aan.
Maar haar grootste succes kende Dalida, die zich ondertussen in de wijk Monmartre in Parijs had gevestigd,  in 1974 met Gigi L’Amoroso. Het is het gezongen verhaal van een Napolitaanse hartenbreker, die alle vrouwen in het dorp charmeert. Tot er plots een mooie Amerikaanse opduikt die hem een grote toekomst in de States belooft. Het hart van Gigi is veroverd, en na een emotioneel afscheid op het station van alle vrouwen, vertrekt hij.
Maar het Amerikaanse avontuur mislukt en Gigi besluit om, ondanks de afgang, terug te keren naar zijn geboortestreek. Daar is men hem niet vergeten, en wordt hij op grootste wijze onthaald.

Dalida en haar entourage twijfelden aanvankelijk om het nummer uit te brengen. Het duurt maar liefst 7 minuten, wat erg ongebruikelijk was in die tijd. Maar enkele jaren voordien hadden de Beatles met “Hey Jude” en Richard Harris met “Mc Arthur Park” al succesvol hitsingles uitgebracht van een vijftal minuten. Ze beslist het nummer eerst te brengen op 15 januari 1974, als slot van haar optreden in de Parijse Olympia. Het publiek is dolenthousiast.
Het nummer werd diverse malen gecoverd en vertaald, tot in het Japans toe. Het stond in 9 landen helemaal bovenaan in de hitparade. Eind 1974 brachten de Strangers hun eigen  Antwerpse versie uit, alom gekend als “Schele Vanderlinden”.

 

Dalida verkocht maar liefst 120 miljoen platen. Maar ondanks alle succes, liep haar levenniet over rozen.  Haar eerste man verliet haar omdat hij het leven met een vedette niet aankon. Haar tweede echtgenoot pleegde zelfmoord enkel maanden nadat ze trouwden. De door depressies geplaagde Dalida deed toen zelf een zelfmoordpoging, maar werd tijdig gevonden. Enkele jaren later stapte ook haar eerste echtgenoot uit het leven.
Ook haar derde grote liefde, de zakenman Richard Chanfray, stierf in 1983 door zelfdoding.

“ Ik ben geboren om een goede echtgenote te zijn", zei Dalida bij herhaling. "Mijn grootste wens is een kind te hebben, maar ik heb nooit die grote liefde gevonden waarmee dat mogelijk was". Haar neefje Luigi - het zoontje van haar broer Orlando die tevens  impresario, vertrouwensman en secretaris was - vertroetelde ze als was hij haar eigen kind.

Bovendien stak in de jaren tachtig een oogkwaal, die uit haar jeugd stamde, de kop terug op. De noodzakelijke operaties mislukten en Dalida zag steeds minder met haar linkeroog.

Moe van alle problemen, pleegde ze zelfmoord in de nacht van 2 op 3 mei 1987. Men vond haar met in de rechterhand een glas. Daarin het restje van de whisky waarin ze 40 slaappillen had opgelost. In haar linkerhand een briefje met de tekst “Vergeef me, het leven is ondraaglijk”.

Na haar dood werd een pleintje, vlakbij haar woning, omgedoopt totPlace Dalida. Haar bronzen buste die het plein siert, is in de hele kunstenaarswijk Montmartre, het enige beeld van een artiest. 

Luister - kijk en geniet: https://www.youtube.com/watch?v=Fb63wBWFaJ8