Voor onze Music on Sundays grijpen we vandaag terug naar een klassieker. Een van de allermooiste Nederlandstalige nummers, al is het eigenlijk een cover van een Italiaanse song.
“In de verte spreekt een stem
Die ik herken van onze ruzies
Over kleine misverstanden
Over grote desillusies”
In 1995 verschijnt Marco Borsato’s tweede Nederlandstalige CD “Als geen ander”. Als vierde en laatste single van dit album brengt hij in mei 1996 het wondermooie “Margherita” uit.
Daarin bezingt een man de vragen en het verdriet waarmee hij worstelt als zijn geliefde hem verlaat.
“Deze kilte maakt me gek
En dit gevoel is angstaanjagend
Maar je woorden malen verder
En m`n ogen kijken vragend”
Eerst heel ingetogen, maar steeds luider schreeuwt hij zijn wanhoop uit.
En dan, op het hoogtepunt, neemt de sax het met een solo over van de piano.
“Ik verlies het van de wanhoop
En ik voel m'n tranen branden
En ik zou niets liever willen
Dan m'n hoofd weer in jouw handen
Maar wat tot een uur geleden
Nog zo veilig heeft geleken
Is een hele grote leugen
En een kaartenhuis gebleken”
Kippenvel. Mooier kan je smart niet beschrijven.
“Margherita”, een stukje poëzie op muziek.
Fijne zondag.