Wat de blues is voor de Verenigde Staten en de tango voor Argentinië, is de fado voor het land dat in het zuiden van Europa een weids uitzicht heeft op de Atlantische Oceaan.
Deze muziek wekt een gevoel op dat de Portugezen ‘saudade’ noemen.
Een exacte Nederlandse vertaling voor dit woord bestaat niet, maar met ‘een mix van melancholie, passie, nostalgie, verlangen, noodlot, tristesse, hoop en heel veel liefde’ kom je al aardig in de buurt.
Ik had het geluk vorig jaar een aantal vertalingen van fadonummers te mogen voordragen tijdens een poëzieavond. Het was naar aanleiding van deze voorstelling dat ik Mariza wat beter leerde kennen.
Sindsdien laten haar unieke stemgeluid en de emotionele manier waarop ze haar nummers brengt, me niet meer los.