Het waren, sinds Wereldoorlog II, onuitgegeven maatregelen die ervoor hebben gezorgd dat in de vrijetijdssfeer zowat alle plekjes binnen onze gemeentegrens ondersteboven en binnenstebuiten zijn gekeerd.
Ruim 60 vierkante kilometer is de totale oppervlakte van Lochristi en met een inwonersaantal van om en bij de 22.600 wil dit betekenen dat we bij benadering op één vierkante kilometer met z'n 376 zitten en bewegen. Flink wat gegons, mochten we allen gelijktijdig uithuizig zijn.
Wanneer we hier de bebouwde oppervlakte met een economische functie van aftrekken – zoals ambachts- en industriegebouwen, kantoren en serres – is het niet verwonderlijk dat ik op sociale media vijfhonderd keer dezelfde dreef ben tegengekomen tijdens de hoogdagen van het virus. Op een bepaald moment kon ik er vergif op innemen dat een bepaalde distel in bloei in de berm van één van die schaarse veldweggetjes voor de zoveelste keer in beeld zou komen.
Hadden we deze dikwijls met lyrisch woorden becommentarieerde schoonheid ook ontdekt in 'normale' omstandigheden, vraag ik me soms af?
Laat ons hopen dat onze kijk op dit soort dingen een blijvertje is, al was het maar als fuckvinger naar het Covidmonster!