En dan heb ik het niet over de Batmannen en Spinnenmannen, maar over echte durvers.
Durvers, dat zijn mensen die onwaarschijnlijke dingen doen. Ik noem ze toch onwaarschijnlijk. Ik verklaar me nader:
Neem nu voor het eerst een ei eten. Daar was lef voor nodig. Even bedenken hoe dat moet geweest zijn, om zo'n hard, ovaal ding uit het achterste van een kip te zien vallen en te denken "O, dat eet ik even op!". Deze superheld moet echt scheel gezien hebben van de honger, anders doet een mens zoiets niet. Of het was een uitwerpselen fetisjist die een van z'n betere dagen had, dat kan ook.
De zwemmer. We staan er minder bij stil, maar we zijn geen vissen. Een vis heeft geen benen, kan ademen onder water, ziet er doorgaans plat uit, heeft een oog op de linkerflank en eentje op de rechterflank… Het verschil tussen mens en vis is nogal opvallend, vind ik zelf. Toch was er een mens die vissen zag en dacht " Hé, lijkt me leuk, even proberen!" . Ik weet niet of het die zelfde mens is die ervoor heeft gezorgd dat we nu weten dat we kunnen zwemmen, of dat het z'n vriend met oog voor detail is geweest, die de arme sukkel eerder een steen zag nadoen dan een vis, en zei "Hm, dat kan beter…".
Of wat dacht je van hij of zij die mosselen en oesters voor het eerst at? Die dieren zitten in harde schelpen, ze schreeuwen bijna "Niet geschikt voor consumptie!". En toch: iemand prutste ze open, aanschouwde de afstotelijke inhoud, en at het op. Zelf hou ik er niet van, ze zitten in hun schulp, en daar horen ze. Over het ledigen van een wulloks wil ik het gewoon niet hebben.
Hoe angstig moet de eerste mens zijn geweest van wie ze het haar afknipten. Heldenmoed is nodig geweest. Deze mens wist helemaal niet of het pijn zou doen, en of het terug zou groeien, en als het zou groeien: hoe en naar waar. Ik vind dat ons woord voor coiffeur nogal iets onheilspellends heeft, en dat verwijst zeker wel naar die oer-angst: de Kapper, brrrrr.
Nu lijkt alles zo voor de hand liggend, maar bedenk: ooit waren er superhelden .