Maria verscheen er niet aan Bernadette Soubirous, maar de Moeder Gods verloste er wel Pieter De Rudder van zijn krukken. Meimaand, dus ging ik in Oostakker-Lourdes eens zien hoever het wonder nog nazindert.
Nog maar in de dreef richting basiliek of het is me meteen duidelijk dat er sleet op de magie zit, niemand die mij voorbijsteekt.
Mijn tegenliggers zijn een sliert gedateerde rolstoelgebruikers op weg naar hun touringcar.
Slechts vijf bidders in de basiliek vertelt me wat zelfs een blinde weet, dat bedevaarten bijna een afwijking te noemen zijn!
De grot – the place to be – die ondanks enkele nieuwerwetse ingrepen, zoals een wijwatervijvertje, een religieus pretparkgevoel moeten oproepen, ligt erbij als een gapend gat.
De verkoopsters in de prullariawinkel giechelen een grap naar elkaar, geen enkel plaasteren of plastiekenheilige die het voorhoofd fronst.
Ik drink een koffie in een aangelande zaak, de dienster articuleert luid en langzaam de rekening, kwestie van het cliënteel enigszins tegemoet te komen!
