Wijze nootjes in WZC St. Pieter: “Ze mogen ons direct terug vragen”

Bennie
2 reactie(s)
Wijze Nootjes

© Bennie Vanderpiete

Vorige zaterdag opende in het woonzorgcentrum St-Pieter aan de Bosdreef de tentoonstelling “Wijze Nootjes”. Een samenwerking tussen de Academie voor Beeldende Kunst en het WZC, waarvan Thierry Lauwers aan de basis lag.

Thierry bracht de Academie voor beeldende Kunst Gent - waar hij ooit zelf student was - in contact met het verzorgingstehuis St Pieter om zo samen een tentoonstelling te organiseren.
Dat men vanuit de academie opteerde om met de lagere en middelbare graad mee in dit project te stappen maakte het alleen maar boeiender.
En omdat ‘De dag van het deeltijds kunstonderwijs’ dit jaar ‘Kunst (K)linkt’ als thema meekreeg, was de keuze voor een muzikaal thema dan ook snel gemaakt. De titel voor deze tentoonstelling, ‘Wijze nootjes’, was geboren!

Wijze Nootjes

Lochristinaar sprak met Elza Schelfhout (86), Julien Creélle (83) en Elza Bracke (88), drie van de vijf bewoners die deelnamen aan het project. Zij vertelden hoe alles is verlopen.

“Het was de bedoeling dat we eigenlijk met 10 rusthuisbewoners naar de academie zouden gaan. Daar zouden we een en ander moeten vertellen en er was ons ook gevraagd om een liedje in ons achterhoofd te houden. Maar bij de meesten was er te veel plankenkoorts en drempelvrees, waardoor we slechts met vijf waren. Niet toevallig de 5 “uitgaanders” die dus op een avond in oktober naar de academie trokken.
Maar zolang dat we nog goed zijn, doen we zoveel mogelijk mee. Die avond zijn we dus later thuis gekomen”, voegt ons drietal er al lachend aan toe.
“In de academie moest elk van ons in een klas gaan zitten met een heleboel kinderen. En daar hebben we dan verteld. Altijd maar opnieuw moesten we vertellen en uitleggen over de oorlog en de tijd dat den Duits hier is geweest. En terwijl wij ons verhaal deden of een liedje zongen, waren die kinderen maar aan het tekenen. Gaby heeft er gezongen van “Telefoon naar de hemel” en Elza bracht: “Daar bij die molen”. En die kinderen, hele brave kinderen trouwens, hebben daardan filmpjes over gemaakt.”
En of ze het fijn vonden? “ Het was een heel leuke ervaring, en ze mogen ons direct terug vragen”antwoorden de beide Elza’s in koor.

Wijze Nootjes

Zaterdag was er dan de première van de filmpjes en de opening van de tentoonsteling. De academie kwam met een uitgebreide delegatie van een 30-tal kinderen naar de officiële opening.
“Toch is dit maar een fractie van de hele groep kinderen van onze academie die meewerkten aan dit project (ca 30 in de groep “beeldende vorming” en ongeveer 60 kinderen die meewerkten aan de animatiefilm)”, lichtte Iza Cracco ons toe.
Samen met de bewoners van het zorgcentrum en heel wat leden van de OCMW-raad, zorgden zij voor een goed gevulde zaal.

Na de verwelkoming door de directrice van WZC St-Pieter, Ann Cardinael, mocht Roger Praet het woord nemen. De voorzitter van Lo-Art gaf tekst en uitleg over de wijze waarop dit project tot stand kwam en verliep. Aansluitend kreeg Iza Cracco, leerkracht Beeldende Kunst aan de Academie, de micro. Zij liet Gaby, nog eens “Telefoon naar de hemel” brengen.

Wijze Nootjes

Waarna Chris Corn (Christophe Versaevel) voor een aangepaste muzikale omkadering zorgde die zowel jong als oud kon bekoren. Hijslaagde er zelfs in een groot deel van de aanwezigen ingetogen te laten meezingen met het wondermooie “Hallelujah “ van Leonard Cohen.
Het geheel zorgde voor een hele warme sfeer.

Toen was het tijd om het resultaat van de samenwerking te bekijken. Eerst het filmpje van 18 minuten, met daarin de 5 liedjes en de verhalen van onze bewoners, waarrond telkens een animatiefilmpje gemaakt werd.

Voor Elza was dit “Daar bij die Molen”. Zij vertelde hoe graag ze op de zwiermolen zat, en hoe haar communiefeest – ondanks het uitbreken van de oorlog- toch gewoon plaats vond.

Gaby zong het liedje “Wat men in de gazetten komt te zetten” en vertelde hoe ze met haar moeder, diens broer Pol gingen afhalen aan het station. Hij zat op een van de treinen die de vele soldaten, op het einde van de oorlog, terug naar huis brachten. Maar nog voor ze aan het station waren, hoorden ze nonkel Pol al. Hij stond in een café op de tafel en zong: “Telefoon naar de hemel”.
Na “Ons Dorp” van Wim Sonneveld, kwam tot slot “Droomland”. De inspiratie voor dit filmpje haalden de jonge kunstenaars uit de kindertijd van hun grootouders. Het zorgde ervoor dat een aantal bewoners even een traantje moesten wegpinken.
Aansluitend kregen de aanwezigen de mogelijkheid om de tekeningen en knutselwerkjes, die gebruikt werden voor de filmpjes, te bekijken. Deze zijn tot 15 juni - ook voor het grote publiek - nog te bewonderen in de gang en de cafetaria van het WZC St-Pieter.

Deze opening betekende ook een blij weerzien voor 4 Lo-Art iconen. Voorzitter Roger Praet zag er Thierry Lauwers en diens echtgenote Tzvetanka Koykova terug. Maar ook Christophe Versaevel maakte ooit deel uit van dit kunstenaarscollectief. Zij konden, op het einde van het officieel gedeelte, samen het glas heffen.

De foto van deze reünie, alsook de andere foto’s van deze opening, kan u bekijken in onderstaande fotoreeks.

En hoe beleefden de twee Elza’s en Julien deze opening?
“ Een mooie voormiddag. Een heel erg schone en ontroerende voormiddag”.