“Emile Claus. Prins van het luminisme” is een prachtige tentoonstelling met tientallen toppers uit het oeuvre van deze belangrijke impressionist, die aan de oevers van de Leie woonde. Uit alle periodes van zijn leven worden werken getoond waarbij andere musea en ook privépersonen bijdragen leverden.
De tentoonstelling loopt nog tot en met zondag 26 januari 2025. We gingen gisteren eens kijken om te genieten en we waren duidelijk niet alleen. Alle info via https://emile-claus.be/tentoonstelling/
Hij werd 175 jaar geleden geboren, stierf plots een eeuw geleden en was de jongste in een gezin met 16 kinderen. Claus wordt ook de zonneschilder genoemd en evolueerde van schilder van het boerenbuitenleven (naturalistisch realisme) tot impressionist, na zijn ontmoeting met Monet. Men beschouwt hem als de nummer 1 van het luminisme met ook het pointillisme of het schilderen met stippen.
Hij werd gefascineerd door licht en kleuren. Hij gaat op reis naar Spanje en Algerije, toen nog een Franse kolonie. In 1882 oogstte hij succes met het werk ‘Hanengevecht’. In 1883 kwam hij in villa ‘Zonneschijn’ in Astene wonen en huwde 3 jaar later met notarisdochter Charlotte Dufaux.
In 1904 stichtte hij de Kring “Vie et Lumière” en raakte zo bekend als de “zonneschilder” en de “schilder van de Leie”. ‘De bietenoogst’ (1890) en ‘De ijsvogels’ (1891) zijn belangrijke scharnieren bij deze verdere ontwikkeling. Dames van stand volgden er schildercursus.
Hij reist naar de VS en tijdens WOI gaat hij naar Londen, waar de Theems hem inspireert. Na de oorlog keerde hij terug naar Astene (Deinze). Jenny Montigny was niet alleen leerlinge maar werd ook zijn minnares. Zij was 26 jaar jonger. Tot aan zijn plotse dood (’s anderendaags zou hij de koningin ontmoeten) bleef deze romance duren. Eerst werd hij begraven op het kerkhof van Astene maar zijn vrouw Charlotte liet hem herbegraven in de tuin van villa ‘Zonneschijn’ met een grafbeeld van George Minne.
