In de bocht aan de Zaffelaarse Dam staat een kapelletje ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Rust, en dat straalt die buurt dan ook letterlijk uit.
Geprangd tussen de bouwvalligheid weet dit kleine stukje heiligdom zich rechtop te houden.
Rondom doet de tijd in alle rust zijn werk, wanneer je de tekst, zoals die gebeiteld staat in het opschrift boven het kapelletje, letterlijk neemt. Verval komt altijd op kousenvoeten het landschap binnen. Zo tergend traag dat niemand het uiteindelijk nog opmerkt. Alsof het er altijd is geweest, gaat het uiteindelijk een onderdeel van het straatbeeld uitmaken. Wat de oorzaak van deze aanhoudende verkrotting ook mag zijn, aan Onze-Lieve-Vrouw van Rust zal het wellicht niet liggen, als je weet dat ze onder andere wordt aangeroepen om inzicht te krijgen in te nemen beslissingen.
Restaurant ’t Beurzeken
Niets achter het hekwerk herinnert nog aan de gloriedagen van restaurant ’t Beurzeken, een zaak die bekend stond om zijn Belgische en Franse keuken. Je kreeg er gegarandeerd kwaliteit op het bord geserveerd. En met een parking die wat verscholen lag achter de zaak, was je zeker dat de goegemeente je tafelmomenten niet in kaart kon brengen. ’t Beurzeken was ooit een begrip in Zaffelare en omstreken. Vandaag is het amper nog te geloven dat zich achter datzelfde hekken ook een elektrowinkel bevond. Op wat nu een levenloze hoek is, verkocht men ooit televisietoestellen en soepmixers. Straks komen er wellicht bulldozers die misschien de weg naar nieuwe commerciële uitdagingen zullen effenen, en dat is goed. Want de herinneringen aan ’t Beurzeken zijn, samen met het gebouw, intussen zo goed als ingestort.
Foto’s © Bennie Vanderpiete en repro Evarist Ganzelever