Zo vermijden we dat fruit straks uitgedroogd aan de takken blijft hangen. Met de recente online-actie, het “SOUND OF SILENCE” kruis, blijft de cultuursector de oneerlijke implementatie van de coronamaatregelen in de samenleving aanklagen. We laten Charlotte De Bruyne aan het woord.
Hoe men de absurditeit van de regels in de verf zette zagen we vorige week met het ludieke protest “Zeg niet bar, maar kantine” waarin de sector zich presenteerde als een grote voetballiga.
We lezen, zien en horen in de media dramatische verhalen uit muziek- , theater-, bioscoop-, evenementen- en danswereld. Het is een aanhoudende aanklacht tegen de overheid, die er ostentatief doof voor blijft.
Aan Charlotte De Bruyne, opgegroeid in Lochristi, actrice bij het Theatergezelschap Ontroerend Goed, bekend van films en feuilletons, vraag ik hierover haar mening. Samen met haar man Alexander Devriendt, regisseur en artistiek directeur bij hetzelfde gezelschap, en hun dochtertje woont ze nu in Gent.
Charlotte, denk je dat dergelijke acties een effect hebben op het beleid en dat er snel versoepelingen komen? Er is toch de sympathie en de steun van het grote publiek.
“Als dit nu het nieuwe normaal wordt voor de komende maanden/jaren dan kan ik alleen maar heel hard hopen op een betere dialoog met onze regering. Cultuur en samenzijn is het kloppend hart van een samenleving. Er zijn zoveel manieren te bedenken om op een veilige manier mooie dingen te laten gebeuren.
Hetgeen wat pijn doet zijn de beelden van de overvolle vliegtuigen, treinen en terrasjes in contrast met de lege theaters en concertzalen. De coronamaatregelen zijn op vele plekken onhaalbaar waardoor men besluit om gewoon niet open te doen. Gelukkig zijn er in Gent nog enkele events. Ik denk aan” Bijloke Wonderland “ en evenementen in de Vooruit. Maar het is weinig.”
Wat moet er dringend en eerst veranderen opdat de sector overleeft ?
“ Er moet sneller een opvangnet komen voor artiesten zonder beschermend statuut en voor technische medewerkers. Ook veel muzikanten – die zijn doorgaans zelfstandig – zitten echt in zware problemen. Ik ken heel veel mensen, die uit de boot vallen en in grote financiële problemen gaan geraken als hier geen hulp komt.”
Ontroerend Goed is vooral een internationaal gezelschap met binnen- en buitenlandse acteurs en met opvoeringen wereldwijd . Het reizen zal wellicht nog lang onmogelijk zijn. Wordt dat een groot probleem ?
“Voor Ontroerend Goed is ons internationaal verhaal inderdaad heel belangrijk. Er zijn tot nu toe al 152 voorstellingen afgelast, stuk voor stuk in het buitenland.
Dat is een groot probleem, ja. Heel veel mensen, waaronder mezelf, hebben maanden werk zien verdwijnen en het is onduidelijk of de theaters in bijvoorbeeld New York, Beijing en Melbourne nog geld gaan hebben om ons opnieuw uit te nodigen.
Maar oké, we hebben met de meeste van deze plekken een heel fijn contact. Daar werken allemaal mensen die enorm hun best doen om ook in de toekomst opvoeringen te kunnen programmeren.”
Als jullie beiden samen in diezelfde entourage, met een somber toekomstperspectief, nu al zoveel maanden “bubbelen”, hoe is dat dan met de creativiteit van Alexander? Komt er inspiratie?
“De afgelopen maanden waren niet makkelijk. Je moet je hele systeem en de manier waarop je werkt veranderen. En dus ook je manier van creatief denken. Anderzijds is het natuurlijk ook wel een ongelofelijk interessante tijd om in te leven. En daar beginnen we wel inspiratie uit te halen. Er moet zeer veel verteld worden. Al bij al zijn wij ook wel echt positieve mensen. Ik zie geen somber toekomstperspectief. Als ik zo in het leven ga staan dan geraak ik niet verder. Ik maak me vaak zorgen, maar ik geloof ook dat we in een tijd leven die zoveel mogelijkheden biedt. Het feit dat de dood van George Floyd ervoor zorgde dat binnen de week de hele wereld zich verenigt onder de “black lives matter” beweging. Dat is ongelofelijk straf.
Daarnaast heb ik de laatste maanden alweer gevoeld hoe essentieel familie en vriendschappen zijn. Hoe graag ik alle mensen in mijn straat zie. Hoe zalig het is om eindelijk je moeder terug te knuffelen of met je zus te kunnen gaan zwemmen. Kleine dingen worden plots weer heel groot”
Blijven schudden dus aan die boom om later de sappige vruchten te kunnen opvangen!
Meer hierover