Veel kans dat de gisteren nog maar pas uit de doos gehaalde lingerie intussen al in een uithoek van de living is terug te vinden. Gekatapulteerd, wanneer het een 'goede' Valentijnsdag was!
De dag die in het teken van de liefde staat, zoals we intussen weten. Liefde in stilte uitgesproken, of de vurige liefde die we even probeerden te evenaren als uit de tijd van het eerste uur.
Vandaag een iets moeilijker opdracht dit waar te maken, als je het mij vraagt. Bijna een jaar van gedwongen huis- of liefdesbubbel – om het coronatechnisch uit te drukken – maakt dat er niet veel verbeelding nodig is om het begrip 'op elkaars lip zitten' letterlijk te nemen! Al zorgde de ontbijtmand – inclusief de kwarteleitjes – die gisterenochtend aan de voordeur stond, voor een tijdelijk piek in de relatiecurve.
Het blijft een dooddoener, maar ik ben ervan overtuigd dat iemand een veer in het gat steken een langere houdbaarheidsdatum bezit dan dat boeket rode rozen daar op de salontafel. Zullen we het er over een aantal dagen nog eens over hebben?
