Pieter Waldack, naast schoenlapper en wijnliefhebber ook gekend als initiatiefnemer van diverse leutige Lootse gebeurtenissen, gaat met pensioen en sluit eind april zijn zaak. Een dorpsfiguur te uniek om zomaar aan ons te laten voorbijgaan.
Hoe spreek ik je aan: schoenlapper of Pieter?
“Beiden mogen. Aangesproken worden met schoenlapper leverde me wel klanten op. Omstaanders wisten meteen bij wie ze terecht konden voor hun herstellingen!”
Was je in de wieg gelegd om schoenlapper te worden? Je vader was het ook.
“Niet echt. Als veertienjarige wist ik nog niet welke beroepskeuze te maken. In de schoenenzaak van mijn ouders had ik tot dan toe nooit meegeholpen. Het was mijn vader die me over de streep trok door me een driejarige opleiding in Izegem te suggereren én er op kot te gaan. Op kot, wat wil je meer als zestienjarige. Ik kreeg er les van dezelfde leraar die mijn vader het vak aanleerde. In het laatste jaar, waar ik onder andere schoenmodellen leerde uittekenen, was ik de enige leerling. “Laat het tijdig weten als je niet kan komen”, zei de leraar, “Ik kom dan ook niet!” Schoenmaker was toen al een uitstervend beroep.”
Het bleef niet bij die ene opleiding?
“Daarna volgde ik opleidingen orthopedie in Brussel, Brugge en Lokeren en ging in leercontract in Gent, waar ik na mijn legerdienst een vast contract kreeg. Tussendoor volgde ik een D-cursus die me de mogelijkheid gaf om gedurende tweeënhalf jaar fulltime les te geven in het buitengewoon secundair onderwijs (BUSO) in Zwijnaarde. Rond die tijd slaagde ik ook in het toegangsexamen voor brandweerman in Gent. Later haalde ik nog een bruine gordel karate en leerde ik Spaans. Kortom, mijn vuur was niet te blussen.”
En dan kwam er de Schoenlapper en later Vanespaña?
“De schoenmakerij in Dorp-West kwam er in 1987, het tijdstip zat toen goed. De bestaande schoenenwinkels in Lochristi waren op hun retour, wat betreft het aanbieden van herstellingen. Mijn troefkaart was dat ik geen schoenen verkocht, waardoor niemand zich hoefde te schamen omdat ze “elders gekocht” waren. Ik beschouwde mijn zaak als een oude winkel. Hier geen schoen afgeven en weg zonder babbeltje, maar wanneer ze te veel begonnen te zagen stak ik mijn machine in gang!
Vanespaña is er nadien bijgekomen toen de schoenmakerij wat in een dip zat. Maar ontstond ook uit mijn passie voor Spanje, die al dateert van toen ik nog een prille twintiger was. Mijn kennis over wijn haalde ik uit een cursus. Maar nog belangrijker, ik verkoop enkel de wijnen die ikzelf lekker vind! Wist je dat ik wijn ben beginnen appreciëren via mijn vrouw? Zelf was ik een notoire bierdrinker. En dit moet er ook nog bij: ik ben een fervent supporter van Athletic Bilbao.”
Je sociale betrokkenheid met Lochristi was groot, hoe kijk je hier op terug?
“De tijd van vzw 't Amusement was een heel mooie periode, we kregen de mensen naar buiten, denk maar aan de dertig kerstmarkten die we organiseerden. In de beginjaren was er enige tegenstand van de middenstand en UNIZO, maar dat vlakte snel af. Veel appreciatie was er van de “gewone” mensen, en daar deden we het voor. Met het KMO-overlegplatform, waarvan ik voorzitter was, kwamen er frisse initiatieven, zoals de verwelkoming van nieuwe inwoners, allemaal dingen die Lochristi alleen maar socialer en mooier kunnen maken. Met mijn betrokkenheid bij De Lootschen Eekronker, een satirische gelegenheidsuitgave, konden we dan weer ludiek stout zijn. En zo kan ik nog wel een poosje verder, je komt mijn sporen zowat op elke hoek van het collectieve geheugen tegen.”
Je verlaat Lochristi, wordt het Spanje?
“Nee, iets dichterbij, Gent. Ik had ooit wel het idee te verkassen naar Spanje, maar nu er kleinkinderen zijn, krijgt afstand een heel andere betekenis. Mijn bestaand cliënteel blijf ik wel bevoorraden met olijfolie en wijnen. Heb hier een mooie tijd gehad en zal zeker de vele warme contacten missen. Mensen proberen helpen en vrolijk maken was en is een wezenlijk onderdeel van mijn bestaan.”
Wil je nog iets kwijt aan Lochristi?
“Koester de lokale initiatieven, ze zijn het meer dan waard om in te investeren en te beleven.”
Pieter, Lochristinaar.com wenst je veel geluk en leute toe in je tweede leven!
