Een weekend Vilnius
Op citytrip naar Vilnius in het weekend van 11 november? Het lijkt wel of we wegvluchten voor een overaanbod aan herdenkingsevenementen rond 100 jaar Wapenstilstand. Het tegendeel is waar!
In de hoofdstad van het onafhankelijke Litouwen zijn oorlog, capitulatie, patriotisme, separatisme, grensconflicten, bezetting, holocaust, integratie, genocide, autonomie en onderdrukking actief en expliciet present. Drie dagen in deze interessante hoofdstad confronteren er ons permanent mee .
Het land, de bewoners en zijn geschiedenis waren ons voordien totaal onbekend.
De geschiedenisboeken van de humaniora leren ons weinig over de Baltische Staten. Een bewogen kennismaking met het voormalige KGB gebouw dat nu het Genocidemuseum is, met de oude universiteit, het Joodse getto, de Gediminas Toren, de Literatuurstraat, de Poort van het Morgenrood… en die vreselijke voorbije eeuw ontbloot zich gaandeweg.
We toeren door de stad, wandelen langs beeldige straten, belanden in steegjes en op pleinen. Ze ontsluieren allen de sporen van harde en pijnlijke tijden.
We maken dankbaar een zijsprong en steken een brug van de kronkelende Vilnia over. Hier in een bocht van de rivier, huist de’ Republiek Uzupis’.
Na ’s lands onafhankelijkheid van Rusland in 1990, schaarde de Litouwse regering zich snel en slim in het kamp van de Europese Unie, met als volgende stap het lidmaatschap en de invoering van de euro.
Zowat tegelijk scheurde een groep artiesten de wijk Uzupis figuurlijk af van de hoofdstad Vilnius. Een creatieve gemeenschap bewoont dit oude stadsdeel. Ze heeft haar eigen leger (12 soldaten), eigen vlag, president en zelfs een eigen grondwet. De wijk oogt in de eerste plaats aangenaam levendig en apart. De 41 artikels van de grondwet (in diverse talen opgesteld) hangen er aan de gevels.
Zo lezen we tot groot jolijt o.a. het volgende:
art.1 Iedereen heeft het recht om aan de rivier te wonen en de rivier heeft het recht om iedereen voorbij te stromen
art.4 Iedereen heeft het recht om fouten te maken
art. 12 Een hond heeft het recht om hond te zijn
art.16 Iedereen heeft het recht om gelukkig te zijn
art.24 Iedereen heeft het recht om iets niet te begrijpen
art.33 Iedereen heeft het recht om te wenen.
Langs de groene rivieroever zien we ateliers en curieuze galerijtjes. En ook dit beeld: Christ The First Backpacker. Met symboliek en humor verbeeldt deze ‘Verlosser’ vele aspecten van wat wij in Vilnius deze drie dagen mochten opsteken. Het blijft plakken!
© Claudine De Wilde
Caroline M. uit Lochristi is de...
Schandalig hoe de oudere generatie...
Oprechte deelneming .
33 jaar in het landelijke...
Beervelde werd in XXXX een...