Elke dag staan er in Vlaanderen ongeveer 1.000 mensen onder elektronisch toezicht, maar verschilt hun straf dan zoveel van het lot waartoe we nu allen veroordeeld zijn?
Een enkelband is een humanere straf dan een verblijf in de gevangenis, maar het blijft een straf, las ik in een schrijven van een Vlaams justitiehuis.
De economische, sociale en psychische gevolgen zijn meestal wel beperkter dan bij een gevangenisstraf, gaat het verder. Kijken we nu anders aan tegen deze zogenaamde menselijkere straf, die het elektronische toezicht is, nu we zelf letterlijk in de buurt van die beleving zitten en ons stilaan ervaringsdeskundigen mogen noemen? Kunnen we de impact hiervan op de veroordeelde beter inschatten en zijn we milder geworden in ons oordeel?
Velen onder ons ervaren deze quarantainemaatregelen als een straf. Mogen we hopen dat hun sociale re-integratie vlot zal verlopen, want er zal geen justitiehuis in de buurt zijn om dit op te volgen als straks de lockdown wordt opgeheven.