Er beweegt wat in de doorleefde Zaffelaarse school

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)

Waarom hebben leegstaande gebouwen zo een enorme aantrekkingskracht op mensen van allerlei allooi?

Eerst zijn er de duiven en kauwen, daarna volgt er dikwijls ander gespuis, de ruitengooiers, vuurtjesstokers en graffitispuiters... Maar ook artistieke beweegredenen doen mensen verlaten panden opzoeken. En bovendien zit er in iedere mens nog wel wat kind, wat maakt dat dit soort verval een teletijdmachine is die ons terug katapulteert naar de onbekommerde jeugdjaren waarin grenzen er waren om te verleggen. Wat we vandaag vandalisme noemen was in de vorige eeuw niet meer dan een kwajongensstreek, misschien wel noodzakelijk om dingen te kanaliseren. 'Hij die zonder is werpe de eerste steen!' 

Zelf zie ik het verval van het scholencomplex met lede ogen aan, maar ik wil bovenal niet te streng zijn. Om het filosofisch te benaderen zie ik de doorleefde gebouwen in zekere zin als een waarschuwing voor wat ons allemaal te wachten staat, Namelijk, ontbinden of afgebroken worden om plaats te maken voor een nieuw gegeven. Alles is vervangbaar, ook deze oude gebouwen, al blijf ik hopen dat de ziel er mag blijven ronddwalen.