Gedicht Veerle van Theemsche vereeuwigd in Beervelde
In het kader van de festiviteiten rond “100 jaar Beervelde” riepen de organisatoren op om een gedicht te schrijven over de 100-jarige (deel-)gemeente. Het mooiste stukje poëzie werd in steen gekapt en vereeuwigd in het Beervelds voetpad.
Er werd gehoor gegeven aan de oproep van de organisatie. Een vakjury - bestaande uit Dorien De Vylder, Petra Bogaert en Mieke Van Hecke – boog zich over de 30 inzendingen. Een shortlist met 3 gedichten werd samengesteld. De keuze van de jury was niet unaniem, maar het gedicht van Veerle Van Theemsche haalde het met een meerderheid van stemmen.
Kunstenaar Markus Bundervoet beitelde het winnende stukje proza in een gezandstraalde arduinen plaat. Die tegel werd donderdag – we waren toevallig in de buurt – in het voetpad in de Beerveldse dorpskern geplaatst en dan vlug bedekt. In aanwezigheid van de finalisten volgde deze voormiddag dan de bekendmaking van het winnende gedicht en de onthulling van het voetpadgedicht.
(Meer foto's onderaan artikel)
Lochristinaar stelt u de drie finalisten en hun gedicht voor. De 30 gedichten hangen ook uit op de tentoonstelling “Kunst in het Koetshuis” die u vandaag tussen 11 en 18 uur kan bezoeken.
Laureate Veerle Van Theemsche
Een stam-geworteld door de straten
100 jaar verbonden
door verhalen, families, beschermd.
Takken die reiken naar een toekomst,
vastbesloten, ons dorp te dragen
De 55-jarige Veerle van Theemsche groeide op in de Toleindestraat in Beervelde.
“We waren thuis met 7 en altijd viel er daar wel iets te beleven. Ons 'moeneken' (zo noemen wij ons mama) was altijd blij als het 1 september was en voor haar eindelijk haar vakantie begon. Met mijn man woon ik nu in Lokeren (Oudenbos). We hebben één dochter en 2 lieve kleinkinderen. Maar onze band met Beervelde blijft nog steeds heel hecht en ik blijf dit gezellig dorpje een warm hart toedragen” aldus de laureate.
Sinds 1993 werkt Veerle als kleuterleidster in de Vrije Basisschool de Sprankel in Beervelde, waar ze zich 25 jaar ontfermd heeft over de jongste peuters en kleuters. Sinds 1 september staat ze deeltijds in het 1ste en 3de kleuterklasje: een nieuwe uitdaging die haar veel voldoening geeft.
“Creatief bezig zijn heeft me steeds enorm geboeid het zit ook een beetje in onze genen. Mijn grootvader zaliger René Van Theemsche maakte de originele muurschilderijen van het Feestpaleis in Beervelde. Jammer dat deze door een brand verloren zijn gegaan” vervolgt Veerle.
“Op een avond, terwijl ik aan het koken was (een ontspannend moment voor mij) , heb ik pen en papier genomen. Met de vrijheidsboom van Beervelde als inspiratie, probeerde ik mijn gedachten neer te pennen rond het dorp. Eerst in enkele woorden, dan die woorden aan elkaar geknoopt, een verband gezocht tussen die boom en de mensen in Beervelde, onze Beerveldenaren die dicht bij de boom begraven liggen.
Het is de eerste keer dat ik deelnam aan een gedichtenwedstrijd. Al vind ik het wel gemakkelijk om iets te verwoorden op papier. Woorden hebben me steeds geboeid en met veel respect en bewondering lees ik graag de gedichten die ik bij een wandeling tegen kom bij een mooie plek in de natuur. Dat mijn gedicht nu vereeuwigd wordt is dus een zeer aangename verrassing.”
Roger Praet met “Beerveldse diepten” – finalist en eervolle vermelding
BEERVELDSE DIEPTEN
Wees niet zo haastig, sta hier gerust even stil en luister.
Deze grond is je vroegere vriend, je vader, je moeder.
Je dronk er melk, vond er een lief, weet ik veel.
Die oude ziel ademt vlak voor je voeten, zie je wel!
De 66-jarige woordkunstenaar Roger Praet voorstellen hoeft nauwelijks nog. Onder de naam Evarist Ganzelever bracht hij al 8 dichtbundels uit en ook het pakkende dagboek “Long May You Run” is van zijn hand. Roger is ook vaste columnschrijver bij Lochristinaar en maandelijks kan je hem horen bij evenementenradio VROB met zijn “Chroniqueur” waarin hij op humoristische wijze het nieuws van de voorbije maand overloopt. Roger, die in Zaffelare woont, heeft wel degelijk een band met Beervelde.
“Beervelde - een lap grond tussen een spoorlijn en autostrade - een passagedorp als het ware, maar dan wel eentje dat je nooit meer loslaat wanneer je er wortel schoot. Je kan er geboren zijn, maar ook via andere wegen je hart aan verloren hebben. Een groot deel van mijn familie woonde en woont er. Mijn zomerse jeugdherinneringen gaan dan ook steevast uit naar die deels omwalde hoeve in de Haanhoutstraat en het aan het oog onttrokken routehuis ( dat er niet meer is) in de Volderstraat.
Ik schreef er eerder ook al over (zie ook: https://www.lochristinaar.com/nieuws/beervelde-als-herinnering)” vertelt Roger aan Lochristinaar.
“Beervelde - waar ik ook een eerste kermislief vond en zoals geweten blijft de eerste keer je altijd bij! Al die ervaringen probeerde ik op een lichtvoetige, tijdloze wijze in het gedicht te stoppen, met heel veel ruimte voor eigen invulling door de lezer. Ik koos voor het AN als drager voor mijn gedicht om uit de buurt van folklore en ambacht te blijven. Poëzie onder de kerktoren mag, net als het galmen van de torenklok, gerust de grenzen van de dorpskom overschrijden.”
Tim Gentier met “In ’t durp staat nen buum” – finalist en eervolle vermelding
IN ‘T DURP STAAT NEN BUUM
Och gij schuune streke
Waar ik mijn eerste lief bekeke
Onder den buum aan de kerke
Bezen eten achter de mort
In den buum zijn eeuwige schau
De 42-jarige Tim groeide op in Beervelde en is telg van een groot Beervelds geslacht “de Gentiers”. Hij is woonachtig in Lokeren en sales manager Benelux voor OLI Vibrationstechnik GmbH, een Italiaanse fabrikant van trilmotoren en stroomhulpmiddelen. Zijn ouders Jacqueline Meleyns (1937-2020) en Hilaire Gentier waren zeer geëngageerd en hebben zich altijd ingezet voor heel wat Beerveldse verenigingen. “Wij waren er dus altijd bij tijdens de zomerfeesten georganiseerd door vzw Sint-Daniël, de Chirofeesten (Chiro St Daniël waar ik lid was en mijn ouders als kookploeg een 8-tal jaren met de meisjes meegingen op kamp), de KLJ feesten. Ze waren ook actief bij de 2 lokale voetbalploegen SK en Dynamo (waar ik ook heb gespeeld tot bij de scholieren) en bij het uitbaten van De Bonte Koe toen die nog door de kerkfabriek werd geleid, enz. “ licht Tim ons toe. H
“Ik ben niet echt een poëet… maar ik dacht: “Zo’n gedicht komt uit het hart en daar zitten een heleboel leuke herinneringen aan Beervelde”. Die heb ik dus kunnen aanspreken om, letterlijk op een paar minuten tijd, dit gedicht te schrijven. In het dialect schrijven was een uitdaging. Ik spreek het wel maar er in schrijven was nieuw voor mij. Ik vind dat het hier de emotie versterkt en een bepaalde sfeer creëert die je met AN moeilijker verkrijgt.
Mijn werkje ondertekende ik dan met Tim Augustien Sabine Gentier”.
Augustien Gentier (1905-1988) was mijn grootvader/dooppeter en zal op de retro-fototentoonstelling aan bod komen als vader van het grootste gezin in Beervelde. Hij had 17 kinderen. Sabine De Clercq is mijn halfzus en doopmeter, ze was 18 jaar toen ik geboren werd en heeft die taak met verve vervuld. Ook zij heeft zich jarenlang kosteloos voor Chiro Beervelde ingezet samen met haar man en kinderen. Ze hebben beiden ook een aanzienlijke bijdrage geleverd voor het dorpsleven en zijn gekend door verschillende generaties Beerveldenaren. Ik vond het dan ook gepast hen een eerbetoon te brengen daar zijn een aanzienlijke bijdrage geleverd hebben voor dit dorp en door verschillende generaties Beerveldenaren gekend zijn.”
Caroline M. uit Lochristi is de...
Schandalig hoe de oudere generatie...
Oprechte deelneming .
33 jaar in het landelijke...
Beervelde werd in XXXX een...