Gedichtendag: Evarist laat zijn hond uit

Omdat de verbeelding zijn oorsprong vindt in de werkelijkheid verdient deze laatste evenzeer een plaats op een dag als vandaag. Een routineuze wandel langsheen nog poëtisch te ontginnen braakland.

Kom Fideel, daar gaan we voor ons dagelijks ritueel.

Een pootje heffen en onderwijl een lijntje snuiven.

Daar passeren we nummer 5, de gevel waarachter mensschuwe Karel huist.

En wat moet die donkerblauwe auto daar de tweede avond op rij bij de weduwe Versypt?

Linda en Luc stoken houtafval, maar knikken ons altijd vriendelijk toe.

In nummer 13 huizen Polen, naar Erna uit nummer 19 beweert.

De schapen tussen nummer 21a en 25 weten intussen dat je hun broer niet bent, Fideel.

Op bloemisterij Verlee, vlak voor de bocht, wroeten ze dag en nacht gaten in de grond.

Het is behoorlijk stil in bungalow nummer 18, waarmee we meteen al op de terugweg zijn.

Haha, ik wist dat je het gemetselde hekpaaltje van Bert Haes niet zomaar straalloos zou passeren. Toch normaal dat ze nummer 12 niet verhuurd krijgen, zo'n noordelijk georiënteerd krot.

Ludo zijn Toyota Rav4 komt de straat ingedraaid, het zijn lange werkdagen in de bouw.

Daar is nummer 2 in zicht, waar je mand staat, Fideel, en mijn kunstlederen canapé.

Scroll naar boven