Met een hardnekkigheid die ons aan dat andere virus doet denken, zijn Gedichtendag en bij uitbreiding de Poëzieweek er weer.
Doorheen de geschiedenis van ons bestaan is poëzie een van de belangrijkste vormen van expressie van gedachten en gevoelens geweest. Poëzie is peper en zout toevoegen aan je leven, is van het dagdagelijkse zondagse kost maken. Wij mikken vandaag dubbel: wie niet horen wil kan lezen!
Radiogedicht – Luisteren is aangewezen
Luisteren met je oren maakt je nog niet tot luisteraar.
Net zo min als een hoornen bril novellen leest of
de meegelipte lyrics Leonard Cohen doen herrijzen.
Maakte stilstaand luisteren ons dan welopgevoed?
Jazeker meneer, mevrouw, alsjeblieft, dankjewel.
Vonden we niet in een wolk van klanken ons eerste lief?
Zo ook is luisteren een aangezicht tekenen rond een verre stem.
Een gast bij jou aan de keukentafel, op de bank, noem maar op.
Wegdromen is eenrichtingsverkeer, niemand die je tegenspreekt.
Poëzie, zoals geweten, spint draden in je hoofd
waarlangs je je eigen niemandsland kan oversteken
om er te verpoppen tot diegene die je altijd al was,
maar nooit aanhoorde.
Beluister zeker ook eens het radiogedicht van Evarist Ganzelever.