Nog 4 vrouwen en 4 mannen maken kans op de felbegeerde titel van ‘Homo Universalis’in het programma ‘Iedereen Beroemd’. Ze startten met 100 en nu gaan ze de laatste dagen in richting finale op 5 november. Opvallend toch dat er in die top 8 2 kandidaten zijn uit Lochristi, Stijn en Els.
Het programma is een samenwerking van De Chinezen met VRT. Els Carrette is IT-projectleider bij Farys, 40 jaar en moeder van 2 zonen. Woont al 14 jaar samen met Kevin De Wilde, waarvan 8 jaar in de Vaarlaars. Speelt graag badminton bij BC 't Veerle in ’t Veerleveld en gaat ook graag wandelen met vriendinnen.
We zochten haar op.
Els
“ Ik ben ook samen met mijn echtgenoot afgevaardigde van de PU12 en GU10 van SK Lochristi (waar onze zoontjes voetballen). Ik zit ook in het oudercomité van de gemeentelijke basisschool hier, waar ik probeer mijn handen uit de mouwen te steken bij de evenementen die ze organiseren. “
Hoe ben je er op gekomen zich kandidaat te stellen?
“ Ik heb me kandidaat gesteld omdat mijn oudste zoon Manu wilde mee doen. We keken vorig jaar elke avond met ons viertjes naar Homo Universalis. Manu was laaiend enthousiast maar aangezien hij nog maar 11 is, kon hij niet meedoen. Dezelfde avond nog maakten we zonder veel nadenken een filmpje waarin ik me voorstelde. Ik ging al klimmend en klauterend over ons houten speeltuig in de tuin en sloot af met een vlotte duik van de glijbaan maar hield er een verstuikte teen aan over.”
En hoe verliepen de preselecties?
“ Een dikke 2 maand na mijn inzending kreeg ik telefoon van Niels (van de Chinezen). Hij vroeg me waarom ik me had ingeschreven en stelde nog wat meer vragen over wie ik ben en wat ik doe in het dagelijkse leven. Ze zouden selecteren op basis van het filmpje en het telefoongesprek. De programmamakers streefden er naar om ongeveer evenveel kandidaten te hebben van elke Vlaamse provincie en wilden ook even veel mannen als vrouwen. Uiteraard was er ook een variatie aan leeftijd nodig.
Vol spanning wachtte ik af en ja hoor, een 2 tal weken later had ik een mailtje in mijn mailbox met de vraag of ik nog steeds geïnteresseerd was en bereid was me op liefst 20 dagen vrij te houden. Diegene die tot aan de laatste opnamedag meespeelt moest 20 dagen aanwezig kunnen zijn.
De opnames zijn begonnen in het Sinterklaasweekend en volgden elkaar heel snel op. Samen met Stijn zakten we af richting Schelle waar de opnames doorgingen in een oud fabrieksgebouw van Electrabel. De opnames begonnen meestal rond 9 uur en rond 20 uur 's avonds kwamen we terug thuis. Dank zij de steun van mijn man is het allemaal gelukt.”
Welke spelletjes verliepen goed of misschien ook minder ?
“ Vooral in de mik-spelletjes kon ik me niet van mijn beste kant laten zien. En ook de knutsel-opdrachten waren spannend. Zo zat ik bij de proef met het schilderen van het naaktportret van Herr Seele bij de 5 kunstwerken waaruit hij zelf het verliezende schilderij zou kiezen. Gelukkig vond hij een ander schilderij nog minder mooi dan het mijne maar ik ben er zeker van dat het verlies toen heel dicht bij was.
Ook de proef met het zoeken van een oorbel in een grasmat was extreem spannend. We waren nog met 2 aan het zoeken naar die oorbel. Ik kan je verzekeren, de zenuwen gieren dan wel door je lijf. Ik had me er al bij neergelegd dat ik naar huis zou gaan, maar plots zag ik ze zitten, die kleine parel, tussen al dat groene gras. Ik had zodanig veel en hard gewroet in die grasmat dat de kneukels van mijn vingers open lagen.
Uiteraard waren er ook minder leuke proeven of proeven die me minder lagen maar al bij al viel dat redelijk goed mee. Bij sommige proeven had ik totaal geen stress. Zo was er de proef met het pluimpje over het net slaan met een badmintonracketje. Dat kon gewoon niet mis gaan, ik ga immers wekelijks badmintonnen samen met de vrienden van BC ’t Veerle als Corona het toelaat ten minste. En ook de proef met Aagje Vanwalleghem, waarbij we een ritmische gymnastiek oefening moesten doen, was voor mij niet echt moeilijk. Ik heb als kind bijna 15 jaar geturnd, van basis turnen tot wedstrijdtrampoline springen. Wat kunstjes uithalen op de turn mat, dat moest nog wel lukken.
De tofste proeven vond ik de proeven in de supermarkt en deze op de ijspiste in Leuven. De race met de winkelkar was echt zalig. Samen met m'n partner Erik racete ik geblinddoekt door de Carrefour van Zemst, op zoek naar de uitgang.
De ijspiste was ook een dag om te onthouden. Zeker ook de avond ervoor. Die opnames gingen immers op een maandag door in Leuven. We hadden er dus niets beter op gevonden om met een grote groep kandidaten op zondag al af te spreken in Leuven en dan samen iets te gaan eten en drinken de avond voor de opnames. Zalige herinneringen!”
Hoe kijk je er op terug?
“ Het was een prachtige ervaring! ongeacht het resultaat dat ik haalde (waarover ik uiteraard niets ga verklappen). Ik zou me onmiddellijk opnieuw inschrijven. Je leert 99 vreemde mensen kennen op die allereerste opnamedag en op één of andere manier, heerst er al vanaf minuut 1 een gezellige en vriendschappelijke sfeer. Er is geen onderlinge strijd of competitiviteit te merken. Iedereen is daar vooral om zich te amuseren. Zelfs als de groep steeds kleiner wordt, blijft alles aangenaam verlopen waarbij je het elkaar gunt om te winnen, al doe je er natuurlijk alles aan om zelf dat bord met “Homo Universalis” op te winnen. Om het in 1 woord samen te vatten: het was de MAX! “
Stijn (39) uit Lochristi nam ook deel en dat is voor binnenkort. Zie verder tot aan de finale volgende week https://www.een.be/iedereen-beroemd/de-10-finalisten-van-homo-universalis en via FB van Eén https://www.facebook.com/een – Misschien wint er wel een kandidaat uit Lochristi?