De naam Adriaan Dewagtere (21) zal enkel bij verwoede sportfanaten uit Lochristi een belletje doen rinkelen. Nochtans behaalde hij recent nog een zilveren medaille op het EK shorttrack en maakte hij deel uit van de ploeg die op de WB-wedstrijd in Almaty (Kazachstan) de bronzen plak veroverde. Tijd om deze topsporter even in de spotlights te zetten.
Dit jaar vond het EK shorttrack (13-15 januari) plaats in het Poolse Gdansk. Het werd voor het Belgisch team een uitermate succesvol kampioenschap. Hanne en Stijn Desmet – de vaandeldragers van het Belgisch shorttrackteam – behaalden er beiden goud en zilver op respectievelijk de 1000m en 1500m individueel. Maar het Belgische team veroverde ook een zilveren plak in de mixed relay. Daarover zei Hanne bij Sporza “Die ploegmedaille vinden we echt heel belangrijk. Het is zo leuk om dat als team te doen en we vinden dat de hele ploeg aandacht verdient en erg goed bezig is”. Ook Adriaan Dewagtere uit Lochristi maakt deel uit van dat Belgisch team en schaatste mee in de mixed relay.
Adriaan groeide, samen met zijn 2 oudere broers, op in de Veldstraat in Hyfte. Zijn vader werkt bij de gerechtelijke politie in Gent, zijn moeder is zelfstandig interieurarchitect. Hij liep school in GBS Lochristi en studeerde daarna elektromechanica en elektriciteit in “De Brug” en Campus Glorieux (Edugo) in Oostakker. In het 5de jaar van het middelbaar werd Adriaan geselecteerd voor Be Gold. Dit project van het BOIC heeft als doelstelling om talentvolle jongeren te selecteren en voor te bereiden om top 8 te behalen op de Olympische Spelen.
Adriaan, een jongere die voor shorttrack kiest. Toch een verrassende keuze?
“Ja, het is een inderdaad een beetje eigenaardig gelopen. Ik heb 2 oudere broers, Willem (30) en Jakob (27). Zij beoefenden destijds shorttrack als hobby, terwijl ik voetbalde bij SV Zaffelare. Doordat het voor mijn ouders te moeilijk werd om mijn broers naar de trainingen te voeren, moesten ze het schaatsen gedurende enkele jaren voor bekeken houden. Maar zodra ze hun rijbewijs hadden, pikten ze het shorttracken terug op. Ze haalden mij, na de training, op bij SV Zaffelare en we reden samen naar de Kristallijn in Gent waar ze trainden. Ik was toen 12-13 jaar en besloot om zelf ook de schaatsen onder te binden. Dat was leuk, zeker in het begin, want de verbetering komt snel. Ik heb dan een tijdje voetbal en schaatsen gecombineerd, maar uiteindelijk voluit voor shorttrack gekozen en me aangesloten bij de Gentse shorttrackclub (STKG).”
Met succes?
“Ik nam deel aan wedstrijden waardoor ik ook beter werd en geregeld de primus was. Zo werd ik opgemerkt en geselecteerd voor het Be Gold project van het BOIC. Sindsdien verblijf ik vooral in Hasselt. Daar kunnen we trainen en deel ik met 3 andere shorttrackers een appartement in de Limburgse hoofdstad.”
Waarom in Hasselt en hoe vaak trainen jullie er?
“Enkel Hanne en Stijn Desmet trainen in Nederland, de rest van het team doet dat in België. Er zijn in Vlaanderen nog maar een 5-tal geschikte ijspistes: Gent, Antwerpen (Deurne), Brugge, Hasselt en Liedekerke. De ijspiste in Hasselt is een Sport Vlaanderen initiatief en heeft Olympische afmetingen. Vanaf midden juli kunnen we daar op het ijs trainen en dat doen we, in aanloop naar het shorttrack seizoen, zo’n 18 uur per week. Meestal zijn dat 2 ijstrainingen van 1,5 uur. Op dagen met maar 1 ijstraining, volgt er nog een droogtraining. In de periodes dat de ijspiste toe is, onderhouden we onze conditie met fietsen.”
Je kreeg ondertussen ook het statuut van topsporter?
“In 2004 werd het project “topsporter bij Defensie” – een samenwerking tussen het BOIC en Defensie – opgestart. Daardoor krijgen talenvolle jongeren de kans om de moeilijke periode tussen topsportbelofte en topsporter op een geleidelijke manier te overbruggen. Zo kunnen ze veel trainen en zijn toch van een inkomen verzekerd. Het was mijn broer Willem die me er attent op maakte. Vorig jaar in maart was er de inlijvingsperiode waardoor ik niet mee kon naar het WK in Montréal. Maar er komen nog WK’s. En dankzij Defensie heb ik nu de nodige stabiliteit en de mogelijkheid om aan topsport te doen. Momenteel ben ik gekazerneerd in Burcht en ik heb zeker de intentie om, na mijn loopbaan als topsporter, bij Defensie te blijven en er nieuwe uitdagingen aan te gaan.”
Hoe verloopt een seizoen in het shorttracken?
“Een seizoen duurt zo’n 6 maanden en start in september met een aantal (kleinere) wedstrijden. Vanaf november volgen dan de WB-wedstrijden. Zo zijn er 6 waarvan 2 in Noord-Amerika (Montreal en Salt Lake City), 2 in Europa (Dresden en Dordrecht) en 2 in Azië (beide wedstrijden in Almaty/Kazachstan). In januari is er dan jaarlijks het EK en in maart dan het WK en het BK. In het totaal een 11-tal wedstrijdweekends. Maar veelal vertrekken we ruim op voorhand om ons ter plaatse voor te bereiden en te trainen.”
Je schaatste al een EK?
“Begin 2019 mocht ik al mee naar het EK in Dordrecht om ervaring op te doen. Ik was toen nog junior b (Nvdr. nadien word je junior a en later senior). Later dat jaar mocht ik ook al eens proeven van de WB-wedstrijden in Dresden en Dordrecht. Normaal gezien zou ik de jaren nadien ook nog deelnemen aan de EK’s, maar corona en een zware blessure gooiden roet in het eten.”
Zware blessure?
“Tijdens de training oefenen we vaak in relayvorm. Op 10 december 2020 ging ik uit de bocht en sleurde Ward Pétré mee in mijn val. De ijsbaan in Hasselt heeft geen mobiele boorden waardoor we in de matten knalden en het mes van Ward in mijn bilspier en slagader sneed. Door het bloedverlies ging mijn lichaam in shock, maar dat kan ik me niet echt herinneren. Ook Ward raakte gewond. Hij scheurde o.m. zijn ligamenten en brak zijn kuitbeen. 2 maanden later stond ik terug op het ijs.”
Maar dit jaar was je er terug bij op het EK?
“In Gdansk maakte ik deel uit van het Belgisch team dat zilver behaalde op de mixed relay. Een land mag tot bij kampioenschappen tot 6 shorttrackers op de startlijst plaatsen voor de mixed relay ploeg. Daarvan schaatsen er telkens 2 mannen en 2 vrouwen een aflossingswedstrijd over 2000m. Eerst de voorrondes en dan eventueel de kwartfinale, de halve finale en de finale. Ik mocht de kwartfinale schaatsen. In de finale moesten we enkel de duimen leggen voor Nederland en behaalde ons zestal dus een zilveren plak. Een leuke anekdote nog: de fabrikant van de medailles ging failliet, net voor het EK. Daardoor kregen we een replica en moeten we de echte medaille nog ontvangen.”
Het was niet je eerste medaille dit seizoen?
“Neen, met het Belgische team behaalden we, bij de 2 WB-wedstrijden in Almaty, ook nog een zilveren en een bronzen medaille in de mixed relay. Ik maakte deel uit van het team dat de bronzen plak behaalde.”
Wat staat er dit jaar nog op het programma?
“Zaterdag 4 maart nemen we met het Belgisch team het vliegtuig naar Seoul (Zuid-Korea). Daar vindt op 10, 11 en 12 maart het WK plaats. Het wordt mijn eerste deelname aan een wereldkampioenschap, al weet ik nog niet welke wedstrijden ik zal schaatsen. Dat beslist de coach van ons team. Het weekend nadien (18/19 maart) volgt dan al het BK in Deurne. Vorig jaar, in Hasselt, eindigde ik op de 3de plaats.“
En je grote droom?
“Doordat shorttrackers in België meestal iets later beginnen met schaatsen (in tegenstelling tot schaatsers uit pakweg Zuid-Korea) bereiken we onze piek ook iets later. Normaal gezien zal ik op mijn best zijn als ik 25 of 26 jaar oud ben. En dan, in 2026 dus, zijn er de Olympische Winterspelen in Cortina D’Ampezzo (Italië).”
Veel succes Adriaan. Lochristi blijft je volgen.
(Foto's © Rino Vanhooren en Bennie Vanderpiete)