Naar het schijnt mocht ik me bij de gelukkigen voelen. Gelukkig een ticket voor Rammstein te hebben bemachtigd waardoor ik afgelopen woensdag vanop een redelijke afstand deze brullende Duitsers kon observeren!
Ben ik een fan van Rammstein? Niet echt, het is eerder een soort nieuwsgierigheid die me naar het Koning Boudewijnstadion bracht. Eerst zien, dan oordelen. En wat zag én hoorde ik? Een explosie die evenveel effect op mij had als toen ik die eerste keer aan de hand van mijn ouders mee mocht naar een lokaal vuurwerk. Verwondering, bewondering en net geen angst. Rammstein bracht als het ware theater. Hun muziek is verpletterend mooi, keihard en indringend met diepe bassen die snerpen en geestdriftige synthesizers. Het publiek geniet van hun zweepslagen, het publiek is Rammstein! Hun nummers, die ze vrijwel alleen in het Duits zingen, schreeuwen of roepen, zijn actueel en mateloos controversieel.
De teksten gaan vooral over macht, religie, militarisme, seks en sadisme. Als je weet dat hun nieuwste plaat in 14 landen op nummer 1 binnenkwam en de videoclips al ruim 100 miljoen keer werden bekeken op YouTube, dan kan je stellen dat ze momenteel zowat de grootste rockband op aarde moeten zijn. En dat, kenner of niet, voel je aan de vibes die het Koning Boudewijn stadion hadden geclaimd.