Music on Sundays: “Ruimtevaarder” van Kommil Foo

Bennie
0 reactie(s)
Music on Sundays Ruimtevaarder © Lochristinaar

Bennie Vanderpiete

“Ruimtevaarder” van Kommil Foo maakt inmiddels zowat deel uit van ons collectief geheugen. Een nummer dat geïnspireerd werd door “In de gracht” van Raymond van het Groenewoud en het melodietje van “Klein klein kleutertje”.

Vorig weekend was er terug de Lage Landenlijst. De lijst is een top-100 van Nederlandstalige nummers sinds 1945 en is een gezamenlijk initiatief van onze eigen nationale Radio 1 en de Nederlandse regionale omroepen van Zeeland, Brabant en Limburg. De lijst wordt sinds 2016 jaarlijks samengesteld door de luisteraars via een online stemming.

En alhoewel die luisteraars op liedjes van beide kanten van de grens kunnen stemmen, is er een duidelijk Belgisch overwicht. Slechts 37 nummers zijn Nederlands, 62 nummers zijn van Belgische hand. En één nummer - maar dat is dan wel een absolute topper - is het resultaat van een Belgisch-Nederlandse samenwerking: “Zoutelande” van BLØF en Geike Arnaert. “Marieke” van Jacques Brel werd in 1961 voor het eerst uitgebracht en is daarmee het oudste nummer in de lijst.

De finale-uitzending kon door corona niet uitgezonden worden - zoals gepland - vanop de grens tussen Baarle-Hertog en Baarle-Nassau. Als alternatief werden uiteindelijk twee parallelle uitzendingen opgezet. En deze 5de editie kende een weinig verrassende nummer 1.
Voor het derde jaar op rij stemden de luisteraars “Ruimtevaarder” van Kommil Foo naar de absolute top van de Lage Landenlijst. In 2016 strandde het nummer op een 29ste plaats. “De Pastorale” van Ramses Shaffy en Liesbeth List was toen de primus. Het jaar nadien stond “Ploegsteert” van Het Zesde Metaal helemaal bovenaan. “Ruimtevaarder” was toen al goed voor brons. Maar sinds 2018 is de eerste plaats telkens voor de broers Walschaerts.

Raf en Mich Walschaerts groeiden op in Essen, in de provincie Antwerpen. Hun vader, een leerkracht, was een echte muziekliefhebber. De broers leerden zo niet enkel de muziek van de internationale grootheden van de pop- en rockscène kennen, maar ook de kleinkunst van Herman Van Veen. En dat zou heel belangrijk blijken.
Raf studeerde psychologie en Mich volgde een acteeropleiding in Antwerpen. In 1985 traden ze een eerste keer als duo op in jeugdhuis “De Zolder”. In 1987 volgde hun debuut als "Kommil Foo”. Een naam die een verbastering is van het Franse "comme il faut”, wat “zoals het hoort” betekent. Het jaar nadien brachten ze al hun eerste echte voorstelling “Ballade”. 5 jaar lang traden ze - met wisselend succes - op met eigen theaterprogramma’s. In 1993 zag Mark Uytterhoeven de 2 broers aan het werk en hij nodigde hen uit om mee te doen met zijn televisieprogramma “Morgen maandag”. Elke aflevering mochten ze een intro zingen en geregeld ook sketches opvoeren. Het programma bereikte cultstatus en het zorgde ervoor dat “Kommil Foo” bekend werd bij het grote publiek.


 
Ten tijde van de millenniumwisseling woonde Raf in Mariakerke bij Gent, waar hij een kasteel deelde met o.m. meer Bram Vermeulen en Roland Van Campenhout. Hij zat in de tuin en hoorde in zijn hoofd plots een klein melodietje. Hij rende naar zijn piano en nam het stukje vlug op. Die middag kwam zijn broer repeteren en samen hebben ze het lied volledig afgewerkt.

“Soms sleutelen we maanden aan een nummer, maar dit liedje was in 2 uur af. De kracht van het nummer ligt in de eenvoud” aldus Raf, die in een podcast van Radio 1 ook vertelde dat hij geïnspireerd werd door “In de gracht” van Raymond van het Groenewoud en het melodietje van “Klein klein kleutertje”.

De broers namen het nummer nadien op in een schuurtje van een vriend. Het wat naïeve kinderliedje kwam in de show van hun 11de productie “Lof der waanzin” en het publiek kon het wel smaken. En toen de Cd van de show uitgebracht werd, was het nummer nog altijd maar een kleine onopvallende song, één van de vele nummers op de plaat. Maar het liedje werd opgepikt door Radio 1 voor de Belpop 100 hitlijst, won aan bekendheid en groeide uiteindelijk uit tot een klassieker.

Ondertussen treden de broers al 35 jaar samen op. Dat leverde al 19 theaterprogramma’s en 15 Cd’s op. En ongetwijfeld volgt er nog heel wat moois. Maar het verhaal van het kleine jongetje dat net een beetje anders is, gepest wordt in de klas en door meester Frank ooit “domkop” werd genoemd, blijft ontroeren.

“En wat die kleinigheid betreft dat u een domkop in mij ziet
Meester Frank, dat deert een ruimtevaarder niet.

……
Oh, en voor ik het vergeet, Linda van slagerij Van Gool
Komt waarschijnlijk ook niet meer naar school”

Eindigen met een lach en een traan. Een nummer om te koesteren. We kozen voor de uitvoering die Kommil Foo in 2015 bracht tijdens de Radio 1 sessies.
Fijne zondag nog.