Vanaf 2020 zullen er in onze gemeente jaarlijks 3 cultuurprijzen uitgereikt worden. De “echte” cultuurlaureaat, een carrièreprijs en de publieksprijs. En voor die prijs kan iedere inwoner van Lochristi stemmen op één van de genomineerden. Lochristinaar stelt u die allemaal voor, vandaag Peter Meyvaert.
“Lonesome cowboy” Peter Meyvaert (54) groeide op in Oostakker. In 2001 kwam hij in Lochristi wonen, samen met zijn echtgenote en de 3 kinderen. In Lochristi is de naambekendheid van Peter minder groot, maar als professioneel componist en muzikant gooit hij hoge ogen. Wie een tot 2018 een avondje televisiekeek, hoorde steevast enkele van de vele tunes die Peter creëerde.
Peter kreeg zijn artistiek talent met de paplepel ingegeven. Zelf zegt hij daarover: “Als klein kind deed ik al niets anders dan dingen creëren. Ik schilderde met olieverf toen ik zowat 10 jaar was. Ik reed als 12-jarige met mijn fietsje naar mijn gehuwde broer, omdat hij een piano had waar ik dan de hele dag op speelde. Als 14-jarige kon ik plots beschikken over een gitaar en een drumstel. Ik begon te componeren, op papier, én ook met de opnametoestelletjes van die tijd. En uiteindelijk vervoegde ik plaatselijke bandjes in Oostakker”. Als kind ging Peter ging ook nog naar de muziekschool en volgde later dan een opleiding Plastische kunsten aan het Sint-Lucasinstituut in Gent.
Peter, hoe ben je artiest geworden?
“Rond mijn 20ste levensjaar kwam ik in contact met Studio TOP, bekend van de kassuccessen die uiteindelijk tot de oprichting van Studio 100 geleid hebben. Daar mocht ik een klein voorbereidend opnamestudiootje uitbaatten. Toen speelde ik ook in The Mike Anthony Band, bekend van onder meer de cover van “Why Can’t We Live Together. Bij de groep “A Split Second” speelde ik nadien gitaar en, in mijn kleine studio (binnen in de grotere TOP studio), maakte ik de eerste muziekband voor de toen nog heel jonge Isabelle A. “
En dan kwam het televisiewerk?
“Samen met een vriend begon ik daarna muziek te maken voor de nieuwe zender VTM. Mijn compagnon installeerde een studio in Brussel. Alle showprogramma’s van het eerste uur droegen muziek van ons, want er was toen nauwelijks concurrentie. Dat ging zo ongeveer 27 jaar verder, met tussendoor, omstreeks 1993, een platencontract bij ARS als zanger/producer. Maar het vak van popzanger lag me niet zo. Dus deed ik verder met mijn televisiewerk tot mijn compagnon in 2014 overleed. Vanaf dan concentreerde ik me op entertainment als zanger/muzikant.”
Waar kunnen mensen je van kennen?
“Ik werk meestal in de anonimiteit, maar mijn muziek heeft iedereen onbewust al eens gehoord. Ik maakte de begintunes van honderden televisieprogramma’s. Zo was ik, van in de jaren ’90 tot zowat 2018, dagelijks te horen op zenders als Eén, Canvas, VTM, het toenmalige Kanaal2 en ook op regionale zenders als TV en TVL. Voorts maakte ik muziek en tunes voor enkele kortfilms, films uit de industrie en een heleboel reclamemuziekjes die wereldwijd te horen waren, o.m. voor merkgiganten als Pepsi, Fanta en diverse bekende automerken.
En dan vermoedelijk ook al heel wat prijzen gewonnen?
Gezien de anonimiteit van mijn vak, won ik nooit zelf een prijs. Veel programma’s waar ik muziek voor maakte ontvingen prijzen. Dus onrechtstreeks wel, maar ik heb dat nooit opgevolgd. Mijn gebrek aan persoonlijke ijdelheid vormt waarschijnlijk de grootste rem op mijn carrière.
Ik herinner me dat CANVAS ooit een prijs ontving van de European Broadcast Union voor hun unieke vormgeving. Onderdeel van die vormgeving was mijn muziek. De eerste prijs die iets voor me kan betekenen is deze, omdat het “mijn eigen Heimat” betreft.
Maar dan zijn er toch zaken waar je trots op bent?
“In ben wel trots op het feit dat, elke keer wanneer ik de televisie aanzette, ergens op een zender muziek van me te horen was. Bovendien hoor ik nog steeds de toepassing van productiesystemen die we uitgedacht hebben voor televisiegebruik en akkoorden die wij introduceerden. We zijn dus wel een beetje pionier geweest. Op een bepaald ogenblik zag ik hoe de BBC hun manier van arrangeren en produceren spiegelden aan mijn toenmalige tune voor het VTM-Nieuws. Er werd toen naar het kleine Vlaanderen geloerd, ook iets om fier op te zijn.
En ik ben trots dat ik gedurende zoveel jaren de muziek kon verzorgen voor Canvas. De nieuwsuitzendingen en alle duidingsprogramma’s van VTM bevatten gedurende 15 jaar mijn tunes. “Telefacts” bevatte mijn beste tune ooit, vind ik. En de vorige weerbericht-tune van de VRT – die voor de kijkers het teken was dat Frank of Sabine klaar stonden met hun weerpraatje – werd gedurende 10 jaar dagelijks gebruikt. Mijn muziek was nooit spectaculair of opvallend, maar telkens heel tijdloos.”
Peter is niet enkel creatief bezig met muziek. Hij is, voor reclame en publiciteit, ook bezig met video en fotografie. Vorig jaar, tijdens het eerste Kortfilmfestival van Lochristi, presenteerde hij een videoclip met een duidelijk boodschap. “What a man” ging over een man (die hij zelf speelde) die erg succesvol is, dankzij de vrouw achter hem. Het bewuste glazen plafond dat moet doorbroken worden. Een fragment van “What a man” werd ooit nog gebruikt door Senseo.
Meer info over deze Lootse componist en muzikant vindt u op de website https://petermeyvaert.com/. Stemmen voor Peter Meyvaert, of voor een andere kandidaat kan u nog tot 6 november via deze link (https://www.lochristi.be/eloketdetail/112/kies-hier-wie-publiekslaureaat-2020-wordt). De cultuurlaureaten zullen bekendgemaakt worden in het weekend van 21/22 november.
(Foto's © Peter Meyvaert, Smile@Daina, Bennie Vanderpiete)