Ze zijn er met 100 aan begonnen en nu zitten we bijna in de finaleweek. Ze zijn nog met 7 en na Els stellen we vandaag Stijn voor uit de Burgemeester Vermeulenlaan. Iedereen beroemd brengt het op één. Wie wordt uiteindelijk Homo Universalis?
Stijn is geboren en getogen in Lochristi en is de zoon van Frans Hardeman en Christine Boghaert. Hij werkt op de luchthaven in Zaventem voor een cargo maatschappij en dat vindt hij nog steeds heerlijk. Hij voelt er zich als een vis in het water tussen al die vliegtuigen. Koele minnaar van Lochristi. Hij mist wat ooit was toen je nog tussen de eindeloze serres kon lopen.. Reizen de wereld rond en Lego zijn zijn passies.
Stijn
Hoe ben je er op gekomen zich kandidaat te stellen?
“ Ik ben 20 jaar actief lid geweest bij de scouts en telkens ik de ‘Homo Universalis’-afleveringen van de vorige jaren zag, had ik spontaan het zondag namiddag gevoel op de scouts in Destelbergen. Toen ze dit jaar terug kandidaten zochten, dacht ik in een zot moment; “Ik doe mee!” Had wel nooit gedacht dat ik door de selectie zou geraken. Groot was de verrassing als ik het bevestigende telefoontje van Iedereen Beroemd kreeg.”
Wat waren de spannendste momenten?
“ Homo universalis is een grote rollercoaster van emoties. Je kan het eigenlijk heel moeilijk omschrijven. Je moet in die kring gestaan hebben om te voelen wat er door je heen kan gaan bij die proefjes. De opdracht is heel simpel maar als je daar een sausje van stress en competitie over giet dan is het een ongelofelijk intense en fantastische ervaring. Een patat opvangen op een vork…Het ziet er onnozel uit…Maar als die patat op je vork valt dan is de ontlading enorm!”
Ben je er in die lange reeks ooit bijna uitgevallen?
“ De proef met 16 was heel erg close…toen had ik in mijn hoofd vrede genomen dat het aan mij was om met een nummer naar huis te gaan. Maar het lot was me goed gezind en ik gooide – na veel pogingen – toch Maaike naar huis. Het ligt heel vaak in je eigen handen, maar geluk is er altijd een deel van.”
Wat is de minst plezierige of ver van mijn bed proef geweest?
“ De minst plezante waren de proeven waarbij we 2 maal iemand anders naar huis moesten spelen. Toen Jesse uit de groep werd gestemd, voelde ik me daar niet gelukkig bij. Je wordt niet op je waarde gemeten. Er gaat nog zo een proef komen en die heeft veel emoties losgemaakt bij de laatste kandidaten die nog in de running waren. Maar ook dat is deel van het spel. Het is niet altijd plezant en er zitten ook dingen bij waar het spel keihard is.”
En de leukste?
“ Je doet dingen in die hall in Schelle die je normaal nooit spontaan zou doen zoals jezelf in wc papier wikkelen om zo de beste trouwjurk te maken, ritmisch turnen voor een topatleet… Ik zou het thuis nooit doen maar het was gewoon heerlijk. Gaan, niet denken, gewoon gaan!”
Of de makkelijkste?
“ Er waren er een paar waar je met de vingers in de neus door fietste. Hup, klaar…volgende. Gelukkig maar, dat is even een rust momentje in het hoofd. Toen we de slaapzak in de zakje moesten steken nadat we eerst in die slaapzak door de hal waren gesprongen, dat ging echt als een speer. Ook de proef met de bureaustoel.. Echt genoten van die proeven.”
Hoe het verder nog verloopt, mag je niets over zeggen. Hoe kijk je nu al terug op deze challenge?
“ Ik heb 43 landen bezocht in de wereld. Reizen is mijn passie. Maar Ik kan echt zeggen dat dit een van de leukste dingen is, die ik in mijn leven heb gedaan. En niet enkel voor het spel, maar de menselijke contacten, het groepsgevoel, de oprechte emoties… Het is eigenlijk enkel te beschrijven met superlatieven. Toen het voorbij was, ben ik letterlijk dagen in een zwart gat gevallen. Ik zou zo terug naar die hal trekken om het nog even te beleven. Ik ben oprecht dankbaar, ik heb enorm genoten. Enorm!”
