Toch reizen naar het buitenland? Lees het hier

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)
Reizen Mendonk Lochristinaar

© Bennie Vanderpiete

Nu het ernaar uitziet dat reizen naar het buitenland deze zomer geen vanzelfsprekendheid zal worden, reikt Lochristinaar alle globetrotters een volwaardig alternatief aan.

Er is slecht één voorwaarde, stop je verbeelding in je handbagage. Fasten seat belts, we vertrekken. En wel naar het heel nabijgelegen Mendonk, waar toeristische toppers uit alle werelddelen zich zowaar op stapafstand van elkaar bevinden. Je kan je wandeltocht starten aan de oude Moervaartarm in de Spanjeveerstraat, ter hoogte van huisnummer 6. We bevinden ons hier in het grensgebied met Sint-Kruis-Winkel. Een infobord toont je dat dit een koppelingsgebied is. Een koppelingsgebied heeft als functie bos, natuur, landbouw en recreatie met elkaar te verzoenen. Ze zijn een soort overgangsgebied tussen woonkernen en industriële zones. Maar hiervoor zijn we niet naar hier gekomen, we willen het grootser zien.

We vergeten even de geur die hier soms hangt wanneer de wind uit de stinkende hoek komt en meteen negeren we ook maar het niet aflatende gedruis van de R4. We focussen ons op de bergketen die in de verte opdoemt. De kale toppen oefenen een magische aantrekkingskracht uit. Bestijgen kunnen we die bergen niet, er staat een omheining rond. En terecht, wie weet hoe giftig is deze met aarde bedekte stortplaats wel.

We volgen het pad langsheen de voet van de berg dat ons doorheen de brousse richting de machtige rivier brengt. De Donau of Mississippi? Alvast een stroom waarop dromen alle richtingen kunnen uitvaren, zelfs naar de zee. Met wat verbeeldingskracht kom je er zo een raderboot tegen en kan je wuiven naar Mark Twain. Voor diegenen die het landschap op een nuchtere manier bekijken doemen er bunkers op aan de overkant van het water, een erfenis van den Duits.

We reizen verder stroomopwaarts en daar staat ze ineens voor ons: de Golden Gate Bridge, de poort naar San Francisco. Indrukwekkend, bekeken vanaf de oever. Voor de sensatiezoekers geven we mee dat sinds de bouw van de Golden Gate Bridge er al ruim 1.500 mensen hun dood tegemoet sprongen.

We hebben de brug nog maar net achter ons gelaten of daar stoten we op de jachthaven van Saint-Tropez. The place to be voor de jetset. Veilig buiten schot voor de paparazzi – die in iedere smartphonebezitter latent aanwezig is – liggen de luxe jachtboten te wedijveren met elkaar om de mooiste (grootste) te zijn. De Mendonkse Rivièra in een relax landschap.

Genoeg water, we trekken het binnenland in, richting Santiago de Compostela. Naar de kapel, het bedevaartoord gewijd aan Sint Bavo. Gebouwd op de plaats waar hij volgens de overlevering in biddende eenzaamheid zijn dagen sleet. Een oord waar vele bedevaarders ons doorheen de tijd zijn voorgegaan. Compostella, Mekka of Mendonk, het speelt zich allemaal af in het hoofd.

Rechtsomkeer nu, richting dorp. Bij de locals, meteen het kloppende hart van de streek. En wat vinden we hier tegenover de kerk? Een zuil. Bevinden we ons nu in Mendonk of ergens in Griekenland? Voer voor speculatie: een Dorische, Ionische of Korintische zuil? Het is geen schande als je de oorsprong niet onmiddellijk kan thuisbrengen, het is een schandpaal opgegraven naast de kerk in het jaar 1868.

Wat is een reis zonder bourgondische trekjes? Terrassen waar het gonst van vrolijkheid, daarvoor komen we maar al te graag uit ons kot. Zien en gezien worden. Van Dubrovnik tot op de Amsterdamse Dam en verder, het is een universeel gegeven. Ook Mendonk maakt hier deel van uit. Bij het schrijven van deze reisreportage waren brasserie de Bavohoeve en het aanleunende restaurant Le Plan 98 nog niet toegankelijk. Het is dus nog even op onze honger en goeste blijven zitten.