Het gaat goed met de wolf in Vlaanderen. De kroon op het natuurbeleid, lees ik in de brochure “Welkom wolf” van de vzw Landschap.
De beestjes kregen zelfs een mensennaam – Noëlla, August… – waardoor we ze zowat als familie zijn gaan beschouwen. Op die manier treden dieren onze leefwereld binnen, de wereld van Walt Disney en sprookjes. De wolf is belangrijk voor het hele ecosysteem, heet het. Maar laat het nu net dit zijn, er is geen ecosysteem meer in Vlaanderen. De media-aandacht waarmee 'Welkom wolf' gaat lopen zet intussen een andere realiteit in de schaduw. En die is dat het niet goed gaat met de Vlaamse zoogdieren. Voor twee derde van onze soorten is het onzeker of ze hier nog kunnen overleven, als ze er nog zijn. Sla er de Rode Lijst van bedreigde diersoorten maar op na, een lijst die tot stand kwam onder coördinatie van het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek (INBO).
Tal van muizensoorten, de boommarter, de otter, de vale vleermuis en de wilde kat – om er maar enkele te noemen – lopen door het inkrimpen van natuurgebieden, agressieve landbouw en drukke verkeersassen een groot risico te verdwijnen.
En dan heb ik het nog niet over insecten en planten die bijkomende beschermingsacties meer dan nodig hebben. Alleen al in mijn tuin merk ik een halvering van de diversiteit op. Hoog tijd misschien om een verdwaalde veenmol een naam te geven, wil de soort niet verdwijnen uit ons landschap.
Wat dacht u van Maurice? “Welkom veenmol Maurice!”