Ook dit jaar worden in Lochristi 3 cultuurprijzen uitgereikt: de eigenlijke cultuurlaureaat, de carrièreprijs en de publieksprijs. Voor die laatste prijs kan men binnenkort online stemmen. De volgende kandidaat op de shortlist die we voorstellen is Markus Bundervoet.
Voetballer, verpleger, kunstenaar…
Beeldhouwer Markus Bundervoet zag in november 1953 het levenslicht. In zijn jeugd was hij een verdienstelijk voetballer. Als junior speelde hij een jaar bij Lokeren en daarna, van 1970 tot 1976, libero in het eerste elftal van Zaffelare. Tot problemen met de knie hem deden stoppen en hij supporter werd. Een straffe student was hij toen zeker niet. “Ik was recordhouder wat betreft het aantal middelbare scholen. Men vond me een beetje onhandelbaar, maar zelf heb ik dat niet gemerkt” vertelt Markus ons. Nadien studeerde hij nog 2 jaar verpleegkunde om dan de artistieke toer op te gaan. In de jaren ’70 leerde hij deeltijds kunstonderwijs beeldhouwen, in de jaren ’90 legde hij zich toe op de fotografie om kort na de eeuwwisseling even de switch te maken naar de bewegende beelden (video). En toen volgde de muziek en is niemand minder dan Nicolas De Troyer – de titularis-organist van de Sint-Baafskathedraal – zijn leermeester.
Beeldhouwer
Markus maakt allerlei kunstvormen, van plastisch werk tot foto, video en woordkunst. Maar zijn arduinen beelden bezorgen hem de doorbraak. In het sierteeltmuseum in Zaffelare pronken niet alleen “De 12 bidders” maar ook zijn bronzen Bégon, die ook te zien was in de tuin van Kasteel Rozelaar tijdens “Vrij Ambrosiana” in 2016.
“Het is de artistieke realisatie waar ik het meest trots op ben. Het doet extra deugd als het thuis ook eens lukt” aldus de 67-jarige beeldhouwer.
“Mijn meest recente werk is een coronabeeld… een soort feniks van 2 ton. De feniks is een symbool uit de Egyptische cultuur: uit het puin rijst de feniks op… Nieuw leven, vrijheid die opborrelt uit het puin. Maar je kan het ook veel ruimer zien, onze joods-christelijke cultuur kreeg een aanvang bij de uittocht uit Egypte: nieuw leven uit slavernij.”
Markus was destijds een van de artiesten achter “Serrekunst” en was drijvende kracht achter de surprisewandelingen.
Geëngageerd kunstenaar
Mensen kunnen Markus niet enkel kennen van zijn beeldhouwwerken maar ook van de ecotuinwedstrijden. Hij was destijds ook gemeenteraadslid voor Groen! en is koster in Zaffelare. Maandelijks kan je zijn bijdrage lezen in Nr9080 en hij maakt deel uit van de Haikuvrienden Lochristi. Hij was bovendien ook één van de exposerende kunstenaars in het LenteCongresCentrum (LCC, de oude kleuterschool in Zaffelare), toen o.m. met zijn eerste grote tekening in houtskool.
Markus, hoe zou je jezelf omschrijven?
“Een beetje zoals in het lied: “laat me… laat me.. laat me mijn eigen gang maar gaan. Llaat me, laat me, ik heb het altijd zo gedaan…”. Als artiest ben ik een onversneden einzelgänger met kunst als ideale metafoor. Kunst moet de sleur doorbreken….”
Hoe ben je kunstenaar geworden?
“Eerst voor het plezier met – onder meer – mijn klein galerijtje in Gent. In de jaren ‘90 werd dat plots professioneel: ik stond tussen de “grote mensen”, mijn werk verscheen in het toonaangevende kunstblad “KUNSTBEELD” enz.
Het liep plots snel. Maar heel bizar: mijn kust genereerde altijd een rode draad van vriendschappelijke contacten. Dus niet zoals in de tijd van de “barokkunst” toen kunst en het leven twee verschillende werelden waren….”
Nu is kunst je hoofdberoep?
“Ja ik kan ervan leven. Zoveel houd je op termijn niet over, maar om het boeiend te maken: ik kan mij toch drie exposities herinneren waar ik telkens een mooie auto kon kopen met de opbrengst.”
We zagen in het LCC een mooie houtskooltekening van jouw hand?
“Ja, ik heb ondertussen 8 grote houtskooltekeningen gemaakt. Een zelf ontwikkelde techniek van katoenen schilderdoek gespannen op een kader met uitsluitend tekeningen uit houtkoollijnen op. Ik noem het beeldhouwen met lijnen, de werken zijn zeer groot: tot meer dan twee meter. Het werk is heel ruimtelijk en vraagt een grote ruimte. Misschien is de grote ruimte van Uyttenhove groot genoeg voor die 8 werken.”
Hoe beleef je kunst?
“Alles is kunst, het leven zelf is het grootste kunstwerk.”
Markus won prijzen in Gent en Nieuwpoort. Hij nam deel aan Gentse Feestententoonstelling, Serrekunst Lochristi, Ambrosiana A(RT)SSENEDE, Gouden Pluym Gent, AAND’8, het internationaal Haikufestival, jubileumfeest Gent-Bloemenstreek, Triënnale van Borgloon, Kunst in de Tuin, Kunstexpo “Achter Glas” enz. Bovendien is hij een veelgevraagd kunstenaar in Nederland tijdens o.m. Kunst in Kastelen, Kunst en Natuur, galerie De Hoge Hees. Dichter bij huis zijn, of waren, beelden van Markus te zien in de Gallische Hoeve in Merelbeke, de Drongengoedhoeve in Ursel, het kasteel in Beervelde, de Lakenhalle van Ieper en het LoS (Lochristi Sierteeltmuseum).
Deze maand stellen we nog 2 kandidaten van de shortlist voor. Stemmen voor Markus Bundervoet – of voor een andere kandidaat – kan vanaf vrijdag 2 juli (om 19 uur) tot en met zondag 5 september (middernacht) via de hiervoor voorziene pagina op de website van de gemeente. (https://www.lochristi.be/product/698/cultuurlaureaat ).
