Bakjes boordevol glimmende gaafheid is wat ik zie op de plaatsen waar ze fruit verkopen. Mijn boomgaard levert overwegend lelijke vruchten af.
Goed, ik gebruik geen pesticiden en laat mijn lusttuin wat aan zijn lot over, op een beetje snoeien na. Sommige fruitbomen zijn oud, met deels dode takken die als een Joodse kandelaar naar de hemel wijzen. Andere zijn dan weer recenter. Het is te zeggen, ik heb ze veertig jaar geleden eigenhandig aangeplant! En die geven me nog steeds veel fruit. Appels en peren in overvloed, maar zo vatbaar voor rot dat ik me afvraag of dit de definitie is van biologisch kweken of gewoon de natuur zijn gang laten gaan. Het zijn niet moeders mooiste die ik pluk; Sneeuwwitje zou er beslist niet in bijten.
Het is zeker zo, weet ik inmiddels proefondervindelijk, dat onbespoten fruit wordt blootgesteld aan meer natuurlijke bedreigingen, zoals insecten en schimmelinfecties. Hierdoor kunnen er vaker vlekjes, deukjes of andere imperfecties ontstaan. Onvolmaaktheden die ons spiegels voorhouden, ons eraan herinneren dat ook wij deel uitmaken van de kringloop van de natuur.
