Waar winkelden onze voorouders?

Evarist Ganzelever
0 reactie(s)
Waar winkelden onze voorouders?

© Evarist

Je vond ze zowat op iedere straathoek, die kleine kruidenierswinkeltjes waar je met je basic Delhaize-boodschappenlijstje van vandaag ook wel aan je gerief zou zijn geraakt. Van dweilen, Bic-stylo's tot Imperial Zalm in blik.

Sommige voormalige etalageruiten van verdwenen winkeltjes zijn er nog steeds binnen onze gemeente en wel met hun oorspronkelijke afmetingen. Kregen enig uitstel van sloop vooraleer te verdwijnen in grote bakstenen nieuwbouwgevels.

Door de komst van supermarkten en grote ketens – én de verstikkende voorschriften plus de administratie rompslomp - hebben zo goed als alle winkeltjes hun deuren sinds decennia gesloten.

Kleine familiezaken waren het, meestal gerund door de vrouw des huizes. Winkeliers die niet morden wanneer de bel ging en één zwarte rekker voor een halve frank over de toonbank ging. Wanneer er vijf klanten tegelijk over de deurdorpel kwamen, zat de zaak meteen vol en echt snel ging het niet. Er dienden losse waren te worden afgewogen, dingen ‘vanachter’ – meestal de woonkamer – gehaald om daarna alle prijzen onder elkaar te zetten om af te rekenen. Ons moeder rekende altijd het bedrag na tot na de komma, weet ik nog. Hoor haar nog zo mompelen dat ‘je Julienne best kon narekenen’.

Ondertussen

Vandaag geen Boule D’or- of Sunlight zeepreclameborden in emaille meer aan die nog bestaande gevels, en met Valois-zegeltjes zal je er ook niet meer naar buiten stappen. De bescheiden etalages van weleer tonen ons niet langer wat er leeft achter het glas, of er nog wel iets leeft. Niks dat nog herinnert aan die plekjes waar naast de inkopen ook buurtroddels de ‘netzak’ vulden.

De term ‘sociale cohesie’ moest nog worden uitgevonden maar was er al, iets waar ik nog weinig van merk tijdens het aanschuiven aan kassa 5 van een niet nader genoemde keten.

Alles komt evenwel terug, weliswaar in een andere vorm en verpakking. Neem nu de vele kruidenierswinkeltjes in de stadsrand uitgebaat door mensen van allochtone afkomst. Een hedendaagse blauwdruk van de familiehandeltjes zoals we ze hier te lande hebben gekend. Ongeacht of je met een Turks brood van 1 euro naar buiten stapt of een met een zak boordevol fruit, er straalt altijd een persoonlijke serviceglimlach jouw richting uit.

U kent er beslist nog?

Getuigen van wat ooit met koopwaar gevulde vitrinetjes waren kan je onder andere nog terugvinden in de Hoekskensstraat, waar de familie Verhofsté (bij Julienne) een kruidenierswinkeltje had.

In de Koning-Albertlaan bij de familie Auman, langsheen de Antwerpse Steenweg eentje ooit gerund door de familie Dorny en in de Bosdreef waar de familie Wattenberge haar waren aan de man en vrouw bracht.