Vorige week is Shane MacGowan gestorven. Hij werd als zanger bekend met de band The Pogues, waar hij in de jaren 80 en 90 deel van uitmaakte, net als later toen de groep na een break weer samenkwam. De band scoorde, samen met Kirsty MacColl, in 1987 internationaal met het nummer Fairytale of New York. Het lied is vaak te horen in aanloop naar kerst.
Wie de carrière van Shane wat kent is beslist de mening toegedaan dat 65 jaar al heel wat is. Zijn drank- en druggebruik is legendarisch. Hij kreeg als kind al bier van zijn ouders, en stond later meestal dronken op het podium. Maar vandaag focussen we ons op het nummer. Eigenlijk is het een anti-kerstlied dat perfect past bij wie zowel The Pogues als Kirsty MacColl zijn of waren. Het wordt gezongen vanuit het perspectief van een man die op kerstavond door de politie is opgepakt en zijn roes dient uit te slapen in een cel. Hij denkt terug aan de begintijd van zijn relatie, toen hij en zijn vriendin nog konden dromen van een mooie toekomst. Vervolgens schetst hij een beeld van hoe het is geworden, de teleurstelling over de werkelijkheid waarin de romantiek plaats heeft gemaakt voor ruzies en verwijten over en weer. Om vervolgens af te sluiten met een hoopvolle blik op de toekomst. Het nummer rekent af met de eeuwige Jingle Bells en andere mierzoete kerstclichés. Geen valse sentimenten, maar een lied over gewone mensen die ondanks alle tegenslag toch hoop houden op een betere toekomst.
MacGowan sukkelde al geruime tijd met zijn gezondheid en lag dit jaar meerdere maanden op de intensive care met een hersenontsteking. Sinds 2015 zat hij in een rolstoel nadat hij zijn bekken had gebroken. Vorige week werd hij nog ontslagen uit het ziekenhuis. Zijn verjaardag, op eerste kerstdag, haalde hij niet.