Het is het armste EU-land maar achter corruptie, armoede en Roma heeft het cultuur, traditie, natuur en een rijke heel tumultueuze geschiedenis. Het land is 110.000 km² groot (bijna 4x België) en telt bijna 7 miljoen inwoners waarvan er altijd heel veel rondtrekken. Hoofdstad Sofia telt 1.2 miljoen inwoners.
Met de VVS (Vereniging van Vlaamse Sommeliers) en Bulsevino maakten we kennis met wijnland Bulgarije.
De oudste wijnsporen zijn zo’n 3.000 jaar geleden getrokken en deze werden dieper toen de Romeinen kwamen en zagen. Het land was decennia geleden de wijnschuur van de Sovjet-Unie. Het werd later ook een belangrijk wijnexporteur richting grootwarenhuis waar je voor minder dan 2 euro (toen 50-80 frank) de cabernet kon ‘ontdekken’.
De internationalisering en het verdwijnen van de Muur en de Sovjet-Unie brachten investeerders op ideeën. Stilaan kunnen we van een mooie tweede adem spreken.
Lokale rassen worden geherwaardeerd, gekoesterd bijna en authenticiteit staat stilaan centraal.
Ik maakte kennis met Mavrud, Gamza, Sandanski en Shirosak Misket, Kerazuda maar ook met Bourgogne en Bordeauxgetypeerde wijnen of de pinot noir en de cabernet. Ook de Alicante Bouschet, grote uitzondering in de wijnwereld, stond op de proeftafel.
Heel ander niveau dan mijn grootwarenhuiservaring van wat toen Bulgarije was.
Het was een aangename verrassing op deze manier weeral een stukje wijnwereld te leren kennen. Het klimaat leent er zich toe (weinig of geen ziekten), de wijnbouw nog ambacht, de lonen en de gronden heel erg betaalbaar.
Dit levert mooie authentieke wijnen op en dat kan alleen nog maar verbeteren.
Ga me nu niet onmiddellijk een wijngaard kopen of een appartement aan de Zwarte Zee maar Bulgarije heeft me vineus verrast. Het was fijn in Weinebrugge.